نقش و جایگاه بخش غیردولتی در آموزش عالی از منظر حقوق خدمات عمومی

آموزش عالی با ارتباط وثیقی که با منفعت عمومی دارد، دارای مولفه های مفهوم خدمت عمومی است . تحولات نظری و تاریخی مدیریت خدمات عمومی ، منتهی به الگوی حکمرانی خوب و پذیرش حضور و مشارکت بخش غیردولتی در آموزش عالی شده است . در این الگو از یک سو حضور بخش غیردولتی در آموزش عالی بر مبنای اصل مشارکت جویی ، کاملا موجه است و از سوی دیگر نقش هدایت گری و نظارت عالیه دولت تحت عنوان تنظیم گری ، ضرورتی اجتنابناپذیر است . پژوهش حاضر با بهرهگیری از روش توصیفی و تحلیلی به این نتیجه رسیده است که قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با ایدهی مشارکت دولت و بخش غیردولتی در آموزش عالی سازگاری دارد. با این حال تجربه مدیریت آموزش عالی غیردولتی در ایران به دلیل عدم توجه مناسب به ابعاد تنظیم گری اجتماعی با آسیب های نقض استقلال شخصیتی موسسات و دانشگاههای غیردولتی ، بازارمحوری و کالایی سازی خدمات نظام آموزش عالی و توسعه ی نامتوازن جغرافیایی مواجه است .

Keywords:

آموزش عالی , دانشگاه غیردولتی , آموزش غیردولتی , حقوق خدمات عمومی