«الگوپذیری تربیتی کودکان در بررسی محتوایی سریال های انیمیشنی کودک تلویزیون»

تلویزیون به عنوان مکمل تربیتی در کنارخانواده، عامل رشد فکری و شخصیتی کودکان می شود. از آنجا که کودکان به میزان قابل توجهی در معرض تماشای سریال­های پویانمایی قرار می­گیرند؛ لذا بسیاری از الگوهای تربیتی را به شکل چشمگیری آموخته و در آنها نهادینه می شود. در این مقاله تلاش شده است با استفاده از روش تحلیل محتوای کمی، ضمن تحلیل الگوهای تربیتی ارائه شده در سریال­های پویانمایی شبکه استانی؛ به نقش این سریال­ها در آموزش الگو­های تربیتی و مهارت­های فردی و اجتماعی به کودکان در قالب موضوعات مختلف بپردازد. نمونه این پژوهش در کل ۷۱ دقیقه و ۵۱۷ صحنه از سریال­های پویانمایی مرتبط بوده است. یافته­ها نشان می دهد؛ الگوهای تربیتی به صورت گفتگویی(کلامی) بین شخصیت­های داستان و «رفتارهای اجتماعی چون تمیز نگه داشتن طبیعت و مهربانی با حیوانات، رفتارهای فردی چون و سلام کردن و راستگویی، رفتارهای بین فردی چون همکاری در کارها و قدرشناسی به کودکان آموخته و الگودهی می شود. بارزترین الگوی تربیتی که از طریق شخصیت پدر و مادر درسریال­ها ارائه شده الگوی«غلبه بر خجالت و کمرویی» است و آموزش الگوهایی چون؛ نحوه کنترل و بروز هیجان­های مثبت(عشق) و منفی(خشم) بیشتر در قالب داستان و قصه به کودکان و به طور غیر مستقیم، از طریق شخصیت­های اصلی به کودکان الگودهی می شود.

«الگوپذیری تربیتی کودکان در بررسی محتوایی سریال های انیمیشنی کودک تلویزیون» Keywords:

پویانمایی , الگوپذیری , رفتارهای تربیتی , رفتارهای اجتماعی , کودک