زمان رستگاری در آخرالزمانی های «سنگی بر گوری» و «شازده احتجاب»
Publish place: Literary Theory and Criticism، Vol: 9، Issue: 1
Publish Year: 1403
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 98
این Paper فقط به صورت چکیده توسط دبیرخانه ارسال شده است و فایل کامل قابل دریافت نیست. برای یافتن Papers دارای فایل کامل، از بخش [جستجوی مقالات فارسی] اقدام فرمایید.
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_NAQD-9-1_002
Index date: 31 August 2024
زمان رستگاری در آخرالزمانی های «سنگی بر گوری» و «شازده احتجاب» abstract
«رستگاری» همواره دغدغه آشکار و پنهان آثار ادبی بوده است که گاه به پایان خوش مراد شده و گاه در هیئت حیات پس از مرگ. پیگیری این مفاهیم در دو اثر«سنگی بر گوری»، «شازده احتجاب» نشان دهنده تفکیک دو مفهوم «پایان زمان» به مثابه آخرالزمان گرایی منفعل و «زمان پایان» به منزله آخرالزمان گرایی فعال است. دو رمان در میدانی سرشار از تنش میان این دو زمان شکل گرفته اند. در شازده احتجاب زمان دایره ای و تجدیدپذیر امید را در دل شخصیت اصلی می پرورد؛ حال آنکه نهایتا جبر زمان تقویمی است که در هیئت مرگ رویاهای او را بر باد می دهد. در سنگی بر گوری راوی اقتدار زمان خطی را می پذیرد، اما در پی مقابله با آن به میانجی نوعی زمان دایره ای یا زمان کیفی نیست؛ بلکه رهایی و سعادت را در ایجاد رخنه در زمان خطی باز می جوید؛ این رخنه در تمنای فرزندآوری تجلی می یابد.
زمان رستگاری در آخرالزمانی های «سنگی بر گوری» و «شازده احتجاب» Keywords:
زمان رستگاری در آخرالزمانی های «سنگی بر گوری» و «شازده احتجاب» authors
حمیده مظفری
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه گیلان، رشت، ایران
محرم رضایتی کیشه خاله
استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
علی تسلیمی
دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران