صنعت گردشگری، پدیده دهه ها ی پایانی قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم است. امروزه
گردشگری در جهان ، جایگاه ویژه ای داشته و دارای پیامدهای مثبت اقتصادی، فرهنگی - اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی زیادی است به طوری که بعد از صنایع نفت و خودروسازی به عنوان سومین صنعت بزرگ دنیا شناخته می شود،
گردشگری ورزشی گونه ای از
گردشگری آمیخته به
ورزش است که از مقبولیت بالای برخوردار است،
گردشگری ساحلی از جمله
گردشگری هایی است که علاقمندان فراوانی دارد و
گردشگری حلال نوعی از
گردشگری است که شامل همه گونه های
گردشگری برای حدود دو میلیارد نفر از مسلمانان جهان با حفظ قوانین دینی می باشد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی مدل ساختاری
گردشگری ورزشی حلال در سواحل ایران است. روش این پژوهش بصورت کمی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفته است. ساختار این پرسشنامه برآمده از یافته های بخش کیفی می باشد. روش پژوهش براساس رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری بوده و پرسشنامه در قالب طیف ۵ ارزشی لیکرت تدوین و تنظیم شد. و بنابر جامعه اماری که گردشگران و گردشگران ورزشی سواحل ایران بودند.برای تعداد بالای ۱۰۰۰نفر حدود ۳۸۴ پرسشنامه استفاده شد.از انجا که برای اولین بار است در کشور از این پژوهش استفاده شده و لذا نگرشی نوآورانه می باشد.نتایج عمده پژوهش شامل دستاوردها و راهبردهای گردشگری،پیش نیازها وپیشران های
گردشگری وچالش ها ی موجود
گردشگری حلال بود،پیشنهاد می شود متولیان امر از طریق اعلام فراخوان از شرکت های دانش بنیان برای توسعه
گردشگری حلال در سواحل ایران دعوت بعمل آورند.