تحلیل حاکمیت اراده در تعیین قانون حاکم بر موافقت نامه و تعیین داوری

در حقوق، اراده از مبنای اعتبار قرارداد شمرده شده است و قانون منشا حاکمیت و تجدید اراده می باشد. با توجه به اینکه اصل حاکمیتاراده در اکثریت نظام های حقوقی مورد پذیرش واقع شده است؛ این اصل در حقوق بین الملل و تعیین قوانین حاکم بر داوری تجاریبین المللی از جایگاه ویژ ه ای برخوردار می باشد. پژوهش حاضر به تحلیل حاکمیت اراده در تعیین قانون حاکم بر موافقت نامه و تعیینداوری می پردازد. روشی که برای این تحقیق به کار گرفته شده است روش توصیفی- تحلیلی است. برای این منظور از ابزارهاییاستفاده خواهد شد، از جمله استفاده از منابع موجود در کتابخانه ها و بانک های اطلاعاتی. پس از جمع آوری منابع و فیش برداری ازآن ها، به تشریح و تحلیل مطالب، شناسایی معضلات مربوطه و راه های احتمالی پاسخگویی به آن ها، پرداخته خواهد شد. روش تجزیهو تحلیل داده ها از طریق روش تحلیلی استنباطی است. از آنجایی که هر نظام و یا هر نظم حقوقی، با توجه به شرایط خاص محلاستقرار خود، در مقام وضع قاعده ای برای محدود کردن دایره حاکمیت اراده در تعیین قانو ن بوده است بنابراین می توان بر این باوربود که پذیرش اصل حاکمیت مطلق اراده هم چنان با دشواری مواجه است و لذا شایسته می باشد که در مقام تفسیر قاعده حل تعارضایرانی در خصوص قراردادها نی ز در اعتبار مطلق اصل حاکمیت اراده تردید روا داریم از جمله نتایج اصل حاکمیت اراده در قرارداد داور یتجاری بین المللی می توان به انتخاب قانون حاکم بر ماهیت دعوا، انتخاب حاکم برآئین داوری، انتخاب محل داوری و.. اشاره نمود.

Keywords:

حاکمیت اراده , داوری تجاری بین المللی , تعیین داوری