اثر بخشی تدریس تلفیقی بر سازگاری اجتماعی و کاهش اضطراب در کلاسهای چندپایه قاینات

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش تدریس تلفیقی (ترکیب محوری و گروهی) در کلاس های چند پایه بر ارتقایسازگاری اجتماعی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان مدارس چند پایه قاینات صورت گرفته است. این پژوهش به صورتشبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با استفاده از گروه کنترل طراحی شده است. ۲۰ نفر از دانش آموزان به صورتتصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند (هر گروه ۱۰ نفر). برای سنجش سازگاریاجتماعی و اضطراب اجتماعی از پرسشنامه های سازگاری اجتماعی کالیفرنیا و هراس اجتماعی کانور استفاده شد. گروه آزمایش بهمدت ۷ جلسه ۳۰ دقیقهای در جلسات تدریس تلفیقی شرکت کردند. پس از اتمام جلسات، پس آزمون انجام شد تا تاثیر آموزشبررسی شود. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ و آزمون T دو نمونه مستقل و تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که روش تدریس تلفیقی به طور معنی داری باعث افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان شدهاست. این نتایج نشان دهنده تاثیر مثبت این روش تدریس بر رفتار اجتماعی و کاهش اضطراب دانش آموزان است. شرکت درجلسات تلفیقی موجب بهبود ارتباط با همسالان و مدیریت احساسات اضطرابآور شده است. این پژوهش میتواند به عنوان مدلیبرای بهبود روشهای تدریس در کلاس های چند پایه استفاده شود و معلمان را در بهبود فرآیندهای آموزشی و تربیتی یاری دهد.استفاده از روشهای تلفیقی و ترکیب محوری و گروهی می تواند به ایجاد محیط های یادگیری پویا و حمایت کننده برایدانش آموزان کمک کند، که در نهایت منجر به بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی آنها می شود.

Keywords:

روش تدریس تلفیقی , سازگاری اجتماعی , اضطراب اجتماعی , مدارس چند پایه