کورکومین یک ترکیب پلی فنولی زردرنگ است که از ریشه های زیرین گیاه کروکوما لونگا به دست می آید. در طب سنتی شرقی از این ترکیب به طور گسترده ای در درمان بیماری ها استفاده میشود. توجه طب مدرن به این ترکیب در سالیان اخیر باعث اثبات خواص خارق العاده و جالب توجهی از این ماده شده است.
کورکومین طیف گسترده ایی از خواص درمانی مانند اثرات آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی، ضدعفونی، ضدمیکروبی و ضدویروسی، ضدسرطانی و ...دارد. علاوه بر داشتن این اثرات درمانی، بررسی های کارآزمایی بالینی بر روی میزان خوراکی
کورکومین اثبات کرده است که مصرف
کورکومین تا مقدار ۸ گرم در روز، هیچگونه سمیتی برای بدن ندارد. داشتن این خواص ویژه به همراه عدم سمیت، باعث شده است که این ترکیب منحصربه فرد مورد توجه جدی مراکز تحقیقاتی دارویی نیز قرار بگیرد. در سالیان اخیر، تاثیرات درمانی
کورکومین به ویژه بر روی انواع سرطانها مورد تحقیق قرار گرفته است. علی رغم داشتن این خواص عالی، مصرف
کورکومین با محدودیتهای جدی مواجه است.
کورکومین حلالیت اندکی در حلالهای آبی دارد (حدود ۲۰ میکروگرم در میلی لیتر). همچنین این ترکیب در PHهای فیزیولوژیکی به سرعت تخریب میشود. این موارد باعث شده که
کورکومین فراهمی زیستی اندک و
فارماکوکینتیک ضعیفی داشته باشد. برای رفع این مشکلات، فرمولاسیون های متعددی براساس
انکپسوله کردن کورکومین به صورت نانو ذرات پلیمری و نانو ژلها، سورفاکتانت ها، پروتئین ها، لیپوزوم ها ،فسفولیپیدها، کانجوگه ها و غیره صورت پذیرفته است که در بسیاری از موارد اینتلاشها با نتایج رضایت بخشی همراه اند.