تاثیر تمرین منظم شنا بر تغییرات بافت بیضه در موش های صحرائی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه: دیابت یکی از مهم ترین بیماری های غدد درون ریز بدن است و سالیانه نزدیک به پانصد میلیون نفر در سراسر جهان از عوارض مختلف آن متضرر می شوند. افزایش قند خون موجب عوارض دستگاه تناسلی شده و کاهش توان باروری جنس نر را در پی دارد. از روش های مفید برای محافظت از بدن در برابر دیابت انجام منظم تمرین های شنا می باشد. لذا هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر تمرین منظم شنا بر آسیب دیابت در بافت بیضه موش های صحرائیبود.روش کار: در این مطالعه تجربی، تعداد ۲۰ سر موش صحرائی تر از نژاد ویستار با محدوده وزنی ۲۲۰-۲۵۰ گرم به صورت تصادفی به دو گروه ۱۰ تایی شامل گروه دیابت (استرپتوزوتوسین با دوزmg/kg ۴۵، داخل صفاقی،یکبار) و شنا دیابت (استرپتوزوتوسین مشابه مقادیر گروه اول و انجام ۱۲ هفته تمرین شنا) تقسیم بندی شدند. در پایان آزمایش، خونگیری از تمام حیوانات انجام و هورمون های جنسی شامل تستوسترون، هورمون لوتئیه کننده(LH) و هورمون محرک رشد فولیکولی (FSH) انجام شد و سپس حیوانات با تزریق کتامین- زایلازین بیهوش شدند و بافت بیضه جهت رنگ آمیزی های هماتوکسیلین- ائوزین و تانل از بدن خارج شدند. نتیجه گیری: بررسی هیستوپاتولوژیک نشان داد، دیابت موجب آسیب بافت بیضه شامل تحلیل لوله های منی ساز، آسیب بافت پوششی لوله ها، افزایش فضای بینابینی، کاهش سلول های رده اسپرماتوژنز و نیز افزایش سلول های آپوپتوتیک شده و انجام تمرین های منظم شنا باعث بهبودی نسبی این تغییرات پاتولوژیک شده است. همچنین بررسی هورمون های تستوسترون، LH و FSH نشان داد، ورزش شنا موجب افزایش معنی دار سطوح هورمون های جنسی شدهاست (۰.۰۵>p). بحث: القا دیابت تجربی در موش های صحرائی نر نژاد ویستار موجب آسیب بافت بیضه و کاهش سطوح هورمون های جنسی شد و انجام منظم ورزش شنا توانست به عنوان یک روش پیشگیری از عوارض ناشی از دیابت از بافت بیضهمحافظت به عمل آورد.

تاثیر تمرین منظم شنا بر تغییرات بافت بیضه در موش های صحرائی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین Keywords:

شنا , دیابت , بیضه , موش صحرائی