معاهدات دوجانبه ،سرمایه گذاری خارجی و حقوق مالکیت فکری در حقوق ایران و اسناد بین المللی

بعد از انعقاد موافقت نامه تریپس نظام مذاکراتی درخصوص حمایت از حقوق مالکیت فکری به ویژه در زمینه اختراعات دارویی ، از معاهدات چندجانبه به ترتیبات دوجانبه و مذاکرات منطقه ای تغییر کرده است ،کشورهای صنعتی همواره به دنبال فرصت هایی برای انعقاد معاهدات دوجانبه در حمایت بیشتر از حقوق مالکیت فکری با شرکای تجاری خود می باشند. برخی از این معاهدات با این که در حوزه تجارت و سرمایه گذاری منعقد می گردند، ولی مقررات مهمی نیز درخصوص حمایت از انواع حقوق مالکیت فکری من جمله ابداعات دارویی دربردارند و برخی دیگر مستقیما به حقوق مالکیت فکری می پردازند. عموما استانداردهای حمایتی این دسته از معاهدات دوجانبه و منطقه ای از سطح استاندارهای حداقلی موافقت نامه تریپس فراتر می رود، لذا به این معاهدات، معاهدات فراتریپس گفته می شود. سازمان تجارت جهانی و تریپس به عنوان متولیان حقوق مالکیت معنوی در سطح جهانی ، بنیانگذار استانداردهای بین المللی حداقلی جهت رشد و تعال ی حقوق مالکیت معنوی هستند. در کنار آن سرما یه گذاری خارجی نیز تحت حمایت حقوق بین الملل ،رو به رشد و توسعه می باشد. وانگهی نمود هایی از سرمایه خارجی که وارد کشور میزبان یا سرمایه پذیر می شود،نوعی سرمایه فکری است که سرمایه فکری خارجی نامیده می شود،باین مقدمه ،مسلما این سوال مطرح خواهد شد که آثار فکری در قالب سرمایه خارجی تا چه حد می توانند تحت حمایت قوانین قرار گیرند؟ در پاسخ باید به تفاوت حما یت نظام حقوق مالکیت فکری و حقوق سرمایه گذاری خارجی در مواردی مشابه موضوعات مورد حمایت سرمایه فکری خارجی ، دوره حمایت از مالکیت فکری خارجی و حمایت ملی و بین المللی مالکیت فکری خارجی ،ملحوظ گردد. مالکیت فکری خارجی در معاهدات دوجانبه سرمایه گذاری خارجی سرمایه خارجی به حساب آمده،و مسلما در چنین فرضی حمایت های این نظام حقوقی فراتر از نظام حقوق مالکیت فکری خواهد بود. اهم این حمایت ها عبارتند از رفتار ملی ، اصل کامله الوداد ، شرط داوری و حمایت در مقابل مصادره.این پژوهش با روش توصیفی -تحل یلی و با هدف بررسی امکان اعمال حمایت های حقوق سرمایه گذاری خارجی بر مالکیت فکری صورت گرفته است .

Keywords:

سرمایه گذاری خارجی , حقوق مالکیت فکری , معاهدات دوجانبه سرمایه گذاری , موافقت نامه تریپس .