درنگی در تعیین سنجه های بازشناختی زمان های نماز واجب ، بر اساس مستندات مشهور فقیهان اسلامی

فقهای امامیه و مذاهب اربعه اتفاق نظر دارند که برای به جا آوردن نمازها ی پنج گانه روزانه وقت معینی ، قرار داده شده است . بر اساس آیات و روایات، این زمان تعیین شده برای ادای نماز، از جمله شرا یط صحت یا وجوب نماز شمرده شده و به جا آوردن نماز در غیر از زمان مخصوص، موجب بطلان نماز می گردد. هدف این پژوهش تطبیق دیدگاههای فقه امامیه و مذاهب اربعه با تاکید بر قول مشهور جهت روشن سازی موارد اشتراک و اختلاف در مذاهب بوده و همچنین بررسی مستندات هر یک از آنها با رویکردی تقر یبی در استفاده از دلایل فقهی در دست یابی به حکم شرعی است . این پژوهش از شیوه توصیفی تحلیلی و از ابزار کتابخانه ای استفاده کرده است . نتیجه : مستندات امامیه و مذاهب اربعه در تعیین اوقات نماز مبتنی بر قرآن کریم ، روایات منقول از پیامبر (ص) و اجماع و دلیل عقلی است . اهل سنت علاوه بر این مستندات بر استحسانات نیز تکیه کرده؛ ولی غالب استنادات امامیه مبتنی بر روایات صحیح و متواتر از جانب معصومین (ع) است . با این وصف فقهای امامیه و مذاهب اربعه در اول وقت نماز ظهر (زوال خورشید) و صبح (طلوع فجر دوم) و همچنین اول وقت نماز مغرب (غروب خورشید) اتفاق نظر دارند. آنچه که مورد اختلاف فقهای امامیه و هریک از مذاهب اربعه قرار گرفته است در آخر وقت نماز ظهر، عصر، مغرب، عشاء و همچنین آخر وقت نماز صبح است که این دیدگاهها میان مذاهب اربعه نیز اختلافی بوده و برخی از آنها مطابق با امامیه می باشد.

Keywords:

نمازهای پنج گانه , فقه اسلامی , اوقات نماز , زمان مخصوص نماز