مقایسه الگوی حاکم بر قراردادهای بیع متقابل با قراردادهای جدید IPC ، تحصیل و تملک اراضی در آنها

در کشور نفت خبری همانند ایران جهت توسعه میادین نفتی و گازی از طریق سرمایه گذاری در این بخش و به منظور همگام شدن با تحولات سریع حوزه ی انرژی و تجارت پیش بینی تسهیل شرایط قراردادی جهت تنظیم و اجرای توام با سرعت مورد نظر صاحب نظران این بخش مهم بوده و می باشد. تا موجب کاهش مشکلات سرمایه گذاری و تشویق سرمایه گذاران خارجی و داخلی شود. در سه دهه ی اخیر در ایران قراردادهایی بدین منظور بر میانی مجوزهای برنامه های توسعه ی اقتصادی اجتماعی و فرهنگی و نیز مصوبه های هیات وزیران پیش بینی گردیده که در بخش بالا دستی صنعت نفت به قراردادهای بیع متقابل و ای پی سی قراردادهای نفتی ایران موسوم شده است از این رو مقاله حاضر با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی تحلیلی و همچنین تحلیل استاد حقوقی تلاش دارد تا به این سوال بپردازد که چه دلایلی الگوی حاکم بر قراردادهای بیع متقابل با قراردادهای جدید IPC و تحصیل تملک در آنها می بایستی مورد تحلیل حقوقی قرار گیرند در پاسخ این فرضیه قابل طرح است که با توجه به پیچیدگی ها عدم قطعیت های بین المللی و استراتژیک بودن قراردادهای بالادستی صنعت نفت و گاز ایران به خصوص قراردادهای بیع متقابل و قراردادهای جدید نفتی IPC لازم است موضوع تحصیل و تملک اراضی در پروژه های بالادستی با حساسیت و اهتمام خاصی مورد رسیدگی و تحلیل حقوقی و قراردادی قرار گرفته و الزامات مقتضیات تبعات و آثار و ضمانت اجراهای آن به درستی تبیین گردد.