تحلیل و بررسی ساختار و مفهوم گویش های محلی منطقه شیبکوه شهرستان فسا

گویش ها گنجینه فرهنگ، هویت و زبان هر قوم و سرزمین اند که زنده نگه داشتن آن ها و پژوهش درباره آن ها در زنده نگه داشتن زبان و فرهنگ آن قوم کمک شایانی می کند و شناخت شکل ظهور آن ها نشان می دهد که گویشوران با آگاهی کامل آن ها را به کار می برند. این پژوهش به تحقیق و بررسی گویش های بومی منطقه شیبکوه فسا پرداخته است و تعداد گویش هایی که انتخاب گردیده اند از جنس اسم یا فعل هستند که از نظر ساختار و محتوا بررسی شده و با مفهوم رایج در زبان امروز تطبیق داده شده اند. در این تحقیق مشخص گردید بیشتر این گویش ها دارای ریشه باستانی و قبل از اسلام هستند و ریشه در زبان های باستانی از جمله سانسکریت، پهلوی و اوستایی دارند و گویشوران با آگاهی و شناخت، این گویش ها را در جای خاص خود به کار می بردند. در این مقاله سعی شده است واژه ها و ترکیباتی از گویش ها انتخاب شود که در منطقه های محلی و بومی دیگر کاربرد نداشته یا کمتر مورد استفاده قرار گرفته است. بحث اصلی پژوهش بر دو محور اسم و فعل تنظیم گردیده است.

Keywords:

گویش های بومی , شیبکوه فسا , ریشه های زبانی , پهلوی میانه , لهجه های محلی