بررسی کیفی تاثیر آموزش های مبتنی بر داستان گویی بر تقویت خلاقیت دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیرات کیفی آموزش های مبتنی بر داستان گویی بر تقویت خلاقیت دانش آموزان انجام شد. هدف اصلی این مطالعه، درک چگونگی تاثیر این رویکرد آموزشی بر جنبه های مختلف خلاقیت، از جمله تفکر تخیلی، تفکر انتقادی، مشارکت اجتماعی و اعتماد به نفس در دانش آموزان بود. این پژوهش از نوع کیفی بود و از مصاحبه های نیمه ساختاریافته برای جمع آوری داده ها استفاده شد. پژوهش در تهران با ۲۱ دانش آموز که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند تا رسیدن به اشباع نظری انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی انجام گرفت که شامل کدگذاری باز، محوری و انتخابی برای شناسایی تم ها و الگوهای مرتبط با تاثیر آموزش مبتنی بر داستان گویی بر خلاقیت بود. تحلیل داده ها نشان داد که آموزش های مبتنی بر داستان گویی تاثیر مثبتی بر خلاقیت دانش آموزان دارد. این روش باعث بهبود تفکر تخیلی، تفکر انتقادی، مهارت های اجتماعی و اعتماد به نفس دانش آموزان شد. کدهای محوری شامل تقویت توانایی حل مسئله، افزایش مشارکت در کلاس و توسعه خلاقیت هنری بود. تحلیل تماتیک، این تاثیرات را در قالب مضامین کلان تری مانند توسعه مهارت های شناختی، تقویت مهارت های اجتماعی و رشد عاطفی دسته بندی کرد. این نتایج با مطالعات پیشین هم سو بوده و موثر بودن داستان گویی به عنوان یک ابزار آموزشی در تقویت خلاقیت را تایید می کند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر داستان گویی یک روش موثر برای تقویت خلاقیت در دانش آموزان است. این روش نه تنها مهارت های شناختی و هنری آنها را تقویت می کند بلکه به بهبود مهارت های اجتماعی و عاطفی نیز کمک می کند. پیشنهاد می شود که از داستان گویی در برنامه های آموزشی استفاده شود تا به توسعه همه جانبه دانش آموزان کمک شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیرات کیفی آموزش های مبتنی بر داستان گویی بر تقویت خلاقیت دانش آموزان انجام شد. هدف اصلی این مطالعه، درک چگونگی تاثیر این رویکرد آموزشی بر جنبه های مختلف خلاقیت، از جمله تفکر تخیلی، تفکر انتقادی، مشارکت اجتماعی و اعتماد به نفس در دانش آموزان بود. این پژوهش از نوع کیفی بود و از مصاحبه های نیمه ساختاریافته برای جمع آوری داده ها استفاده شد. پژوهش در تهران با ۲۱ دانش آموز که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند تا رسیدن به اشباع نظری انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی انجام گرفت که شامل کدگذاری باز، محوری و انتخابی برای شناسایی تم ها و الگوهای مرتبط با تاثیر آموزش مبتنی بر داستان گویی بر خلاقیت بود. تحلیل داده ها نشان داد که آموزش های مبتنی بر داستان گویی تاثیر مثبتی بر خلاقیت دانش آموزان دارد. این روش باعث بهبود تفکر تخیلی، تفکر انتقادی، مهارت های اجتماعی و اعتماد به نفس دانش آموزان شد. کدهای محوری شامل تقویت توانایی حل مسئله، افزایش مشارکت در کلاس و توسعه خلاقیت هنری بود. تحلیل تماتیک، این تاثیرات را در قالب مضامین کلان تری مانند توسعه مهارت های شناختی، تقویت مهارت های اجتماعی و رشد عاطفی دسته بندی کرد. این نتایج با مطالعات پیشین هم سو بوده و موثر بودن داستان گویی به عنوان یک ابزار آموزشی در تقویت خلاقیت را تایید می کند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر داستان گویی یک روش موثر برای تقویت خلاقیت در دانش آموزان است. این روش نه تنها مهارت های شناختی و هنری آنها را تقویت می کند بلکه به بهبود مهارت های اجتماعی و عاطفی نیز کمک می کند. پیشنهاد می شود که از داستان گویی در برنامه های آموزشی استفاده شود تا به توسعه همه جانبه دانش آموزان کمک شود.

Keywords:

آموزش مبتنی بر داستان گویی , خلاقیت , پژوهش کیفی , توسعه دانش آموزان , مهارت های شناختی , مهارت های اجتماعی , رشد عاطفی