اثربخشی آموزش مهارت های تفکر انتقادی بر خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در دانش آموزان دبیرستانی در تهران

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های تفکر انتقادی بر خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در دانش آموزان دبیرستانی در تهران بود. این مطالعه به دنبال آن بود که نشان دهد آیا آموزش مهارت های تفکر انتقادی می تواند به بهبود خلاقیت تحصیلی و افزایش رضایت از تحصیل دانش آموزان منجر شود یا خیر. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. 30 دانش آموز دبیرستانی به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش در 10 جلسه 60 دقیقه ای آموزش مهارت های تفکر انتقادی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (پنج ماه پس از مداخله) جمع آوری و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های تفکر انتقادی به طور معناداری باعث افزایش خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در گروه آزمایش شد. میانگین نمرات خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در گروه آزمایش از پیش آزمون به پس آزمون و پیگیری افزایش یافت، در حالی که در گروه کنترل تغییرات معنی داری مشاهده نشد. نتایج تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تفاوت های معنی داری بین گروه ها و مراحل مختلف آزمون را نشان داد. این پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های تفکر انتقادی می تواند به طور موثری به افزایش خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل دانش آموزان کمک کند. این نتایج اهمیت به کارگیری روش های آموزشی فعال و مشارکتی در مدارس را برجسته می کند و نشان می دهد که آموزش تفکر انتقادی می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش انگیزه دانش آموزان منجر شود. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های تفکر انتقادی بر خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در دانش آموزان دبیرستانی در تهران بود. این مطالعه به دنبال آن بود که نشان دهد آیا آموزش مهارت های تفکر انتقادی می تواند به بهبود خلاقیت تحصیلی و افزایش رضایت از تحصیل دانش آموزان منجر شود یا خیر. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. 30 دانش آموز دبیرستانی به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش در 10 جلسه 60 دقیقه ای آموزش مهارت های تفکر انتقادی شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری (پنج ماه پس از مداخله) جمع آوری و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های تفکر انتقادی به طور معناداری باعث افزایش خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در گروه آزمایش شد. میانگین نمرات خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در گروه آزمایش از پیش آزمون به پس آزمون و پیگیری افزایش یافت، در حالی که در گروه کنترل تغییرات معنی داری مشاهده نشد. نتایج تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تفاوت های معنی داری بین گروه ها و مراحل مختلف آزمون را نشان داد. این پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های تفکر انتقادی می تواند به طور موثری به افزایش خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل دانش آموزان کمک کند. این نتایج اهمیت به کارگیری روش های آموزشی فعال و مشارکتی در مدارس را برجسته می کند و نشان می دهد که آموزش تفکر انتقادی می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش انگیزه دانش آموزان منجر شود.

اثربخشی آموزش مهارت های تفکر انتقادی بر خلاقیت تحصیلی و رضایت از تحصیل در دانش آموزان دبیرستانی در تهران Keywords:

تفکر انتقادی , رضایت از تحصیل , دانش آموزان دبیرستانی , آموزش و پرورش , مطالعه نیمه آزمایشی