تاثیر پری بیوتیک سانیار بر کاهش آلودگی ترکیبات نیتروژنی آب و بهبود عملکرد فیزیولوژیکی ماهی کپور معمولی در سیستم بیوفلاک

در این پژوهش اثرات استفاده از پری بیوتیک پودری و مایع سانیار بر کیفیت ترکیبات نیترونی آب و عملکرد فیزیولوژیکی ماهی کپور معمولی در سیستم بیوفلاک مورد بررسی قرار گرفت. ماهی کپور معمولی (۴۵/۰± ۰۹/۱۰ گرم) در ۱۸ مخزن (۳۵ لیتر) در ۶ تیمار به مدت ۶۰ روز ذخیره شد که شامل موارد زیر است: تیمار شاهد بدون افزودنی با آب تمیز (C)، تیمار شاهد بدون افزودنی با فلاک (FC)، تیمارهای فلاک با ۱/۰ گرم و ۲/۰ گرم پری بیوتیک پودری (FP۱ and FP۲) و تیمارهای فلاک با ۱ میلی لیتر و ۲ میلی لیتر پری بیوتیک مایع (FL۱ and FL۲) در ۱۰۰ گرم غذای پایه بود. پارامترهای آب در حد استاندارد برای این گونه حفظ شد. غلظت آمونیاک کل (TAN) بین تیمارهای آزمایشی اختلاف آماری معنی داری داشت. در تیمار FP۱ عملکرد رشد ماهی به طور معنی داری بیشتر و ضریب تبدیل غذایی کمتر بدست آمد. بیشترین فعالیت پروتئاز روده (۰۵/۰± ۴۲/۸) در تیمار FP۱ بدست آمد. سرم ایمونوگلوبولین و لیزوزیم در تیمارهای FP۲ و FL۱ به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که استفاده از ۱/۰ گرم پودر پری بیوتیک سانیار در ۱۰۰ گرم غذا در سیستم بیوفلاک می تواند باعث بهبود کیفیت آب و عملکرد رشد و ایمنی ماهی کپور معمولی شود.

Keywords:

ایمنی