ارزیابی کارایی اکسیژن دهی پراکسید هیدروژن در مقایسه با روش رایج برای بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (Onchorhynchus mykiss)

چکیده حمل و نقل و اکسیژن دهی به ماهی در بازماندگی و رشد ماهیان پس از جابجایی، تاثیر چشمگیری دارد . پراکسید هیدروژن تاکنون در مباحث مربوط به جایگزینی مالاشیت گرین استفاده می گردید ولی با توجه به نقش مثبت آن در اکسیژن دهی ، استفاده از آن را می توان برای حمل و نقل بچه ماهیان توصیه نمود . در این راستا، تعیین دوز موثر و نیز بررسی عملکرد آن در فواصل زمانی کوتاه بررسی و تغییرات فیزیولوژیکی ماهی و آب پرورشی بچه ماهیان ، ضروری می باشد. در این تحقیق، اثر اکسیژن دهی تیمارهای پراکسیدهیدروژن و کپسول اکسیژن مقایسه شد که هر تیمار شامل ۴ تکرار و حاوی ۴۵ بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. ۴ وان از طریق کپسول اکسیژن و ۴ وان دیگر از طریق پراکسیدهیدروژن هوادهی شد . پراکسیدهیدروژن که برای هر وان از طریق یک ظرف پلاستیکی حاوی ۴ سی سی از پراکسید هیدروژن به ازای هر لیتر آب به همراه یک گرم از کبد ماهی آمور به عنوان کاتالیزور بود. در فواصل زمانی صفر، ۳ و ۶ ساعت خونگیری از ماهیان تیمارها و شاهد انجام شد. نتایج اندازه گیری پارامترهای خونی نشان می دهد که استفاده از پراکسید هیدروژن ، هیچ تاثیر منفی را برروی فاکتورهای خونی شامل لنفوسیت ، مونوسیت ، نوتروفیل و ائوزینوفیل ،MCHC ، MCH، MCV،RBC ،Hb ، HCT و شاخص های استرس شامل گلوکز و کورتیزول ندارد. همچنین تاثیر کاهشی بر فاکتورهای شیمیایی آب شامل NO۲، NO۳، NH۴ داشته است. با توجه به ارزان قیمت بودن پراکسیدهیدروژن و افزایش نیاز به حمل و نقل بچه ماهیان در فواصل زمانی کوتاه و گرانی ، پرهزینه و سنگین بودن کپسول های اکسیژن و همچنین اهمیت سلامت در حمل و نقل بچه ماهیان این روش به عنوان یک روش مناسب قابل بکارگیری در مقیاس های کوچک می باشد.