اثر غلظت های مختلف سدیم آب محیط تفریخ تخم بر میزان دفع آمونیاک از جنین ماهی قزل آلای رنگین کمان در یک سازگان مدار بسته

چکیده در این تحقیق جهت بررسی ارتباط بین غلظت سدیم آب و میزان دفع آمونیاک از جنین ماهی، در قالب یک طرح کاملا تصادفی، اثرات چهار غلظت مختلف سدیم (۲، ۱۴، ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم در لیتر) آب محیط تفریخ تخم، بر میزان دفع آمونیاک از جنین ماهی قزل آلای رنگین کمان در یک سازگان مداربسته مورد بررسی قرار گرفت. برای انکوباسیون تخم ها از۱۲ واحد آزمایشی (سازگان مداربسته) با ظرفیت ۴۵ لیتر استفاده شد. غلظت های مختلف عناصر معدنی (۹ عنصر) با اضافه کردن نمک های معدنی آنالیتیک (Merck) به آب مقطر تهیه گردید. در هر یک از تراف های واحدهای آزمایش، ۵/۲۲ گرم تخم تازه لقاح یافته ریخته شد. دمای آب در طول مدت آزمایش در بین تیمارها بین۱۰-۵/۷ درجه سانتی گراد متغیر بود.مقدار آمونیاک آب در طول دوره انکوباسیون تخم ها هر هفته و مقدار سدیم و نیتروژن کل تخم در شروع و انتهای آزمایش اندازه گیری شد. تغییرات میانگین مقدار آمونیاک آب در تیمارهای مختلف در روز سی و یکم بعد از لقاح (تفریخ تخم) معنی دار بود، به طوری که بیشترین مقدار آمونیاک آب در تیمار سدیم ۲ میلی گرم در لیتر و کمترین مقدار در تیمارهای ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم در لیتر مشاهد شد. اختلاف معنی داری در میانگین نیتروژن کل تخم در شروع آزمایش (تخم تازه لقاح یافته) و تیمارهای مختلف سدیم در انتهای آزمایش (مرحله تفریخ تخم) مشاهده نگردید. میانگین میزان سدیم تخم در شروع آزمایش و تیمارهای مختلف سدیم در انتهای آزمایش دارای اختلاف معنی داری بود. بیشترین و کمترین میزان سدیم تخم در مرحله تفریخ به ترتیب در تیمارهای سدیم ۱۰۰ و ۲ میلی گرم در لیتر مشاهده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که با افزایش مقدار سدیم آب و جذب بیشتر سدیم توسط تخم از محیط آب مقدار دفع آمونیاک از جنین ماهی قزل آلای رنگین کمان افزایش نمی یابد و دفع آمونیاک توسط جنین مستقل از مقدار غلظت سدیم آب محیط تفریخ تخم صورت می گیرد.