امکان سنجی و ارائه چارچوبی جهت به کارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی واحدهای کوچک و متوسط در ایران

در این مقاله به بررسی امکان سنجی به کارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در واحدهای کوچک و متوسط از نظر چهار بعد ذی نفعان، ملاحظه فزونی منافع و هزینه ها، دامنه شمولیت و استراتژی های به کارگیری استانداردها پرداخته شده است. در این تحقیق از روش پژوهش کیفی و برای تحلیل داده ها، از روش تحلیل تم استفاده شده است. در این راستا با ۱۹ نفر از مدیران و شرکای موسسات حسابرسی و اعضای تدوین استاندارد سازمان حسابرسی که به روش گلوله برفی انتخاب شده اند، مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام گردید. یافته های پژوهش حاکی از آن است که ضرورت به کارگیری این استانداردها از منظر ذی نفعان و ملاحظه فزونی منافع و هزینه ها، قابل توجیه است. همچنین از منظر دامنه شمولیت، معیارهای کمی (شامل تعداد کارکنان، درآمدعملیاتی و دارایی ها) و یک معیار کیفی دیگر (جدا کردن واحدهای کوچک و متوسط زیرمجموعه شرکت های بورسی) علاوه بر معیار کیفی هیات، در تعریف واحدهای کوچک و متوسط باید لحاظ گردد. در بخش استراتژی های به کارگیری نیز، استراتژی الزام و بومی سازی انتخاب شدند. همچنین یک رویکرد سه سطحی را می توان به عنوان چارچوبی جهت گزارشگری این واحدهای تجاری به کار گرفت.

Keywords:

واژه های کلیدی: استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی در واحدهای کوچک و متوسط , استراتژی به کارگیری استانداردها , تعریف واحدهای کوچک و متوسط , ذی نفعان , ملاحظه فزونی منافع بر هزینه ها