پیشگیری از رفتارهای پرخطر در وهله اول نیازمند برنامه ریزی جدی و دقیق نهادهای زیربط از جمله آموزش و پرورش است. در سند تدوین شده پیشگیری از آسیب های اجتماعی به طور جدی به نقش مدرسه در کنترل و کاهش رفتارهای پر خطر اشاره شده است. نتایج تحقیقات داخلی و خارجی درخصوص آسیب های اجتماعی و خطرپذیری نشان می دهد که ماهیت، نوع، شدت و روش ارتکاب انحرافات در میان
دانش آموزان پیچیده شده و روند افزایشی داشته است. عوامل خانوادگی، نظیر فرایند ناقص جامعه پذیری در خانواده، کنترل ضعیف خانوادگی، روابط سرد عاطفی بین اعضای خانواده، گسیختگی خانوادگی، شکاف نسلی بین فرزندان و والدین، پایگاه پایین اقتصادی و اجتماعی خانواده، کاهش تعلق خاطر به مدرسه، بی اعتقادی به هنجارهای رسمی مدرسه، مشارکت نکردن در فعالیت های مدرسه و گروه هم سالان، کارایی نداشتن مدرسه، رسانه های جمعی و خانواده در جامعه پذیر کردن و کنترل دانش آموزان، روحیه کنجکاوی جوانان، و ابهام هویتی، زمینه ساز گرایش آنان به رفتارهای انحرافی است. در نهایت با توجه به جستجوهای انجام شده پیشنهاد می شود مدیران و معلمان مدرسه ها، در جلسات انجمن اولیا و مربیان و یا دیگر فرصت هایی که برای گفت وگو با خانواده ها و نیز نهادها و معتمدان محلی دارند، زمینه ای برای حمایت جویی به منظور پیشگیری از رفتارهای پرخط
دانش آموزان فراهم آورند.