بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک مغزی ناشی از توکسوپلاسما گوندی و شیزوفرنی القاء شده با کتامین در موش پس از درمان با سولفادیازین-تریمتوپریم

بیماری توکسوپلاسموزیس در انسان و حیوانات در اثر آلودگی با تک یاخته درون سلولی توکسوپلاسما گوندی ایجاد میشود که طی عفونت مزمن قادر بوده کیست های انگلی در بافت های مختلف علی الخصوص بافت مغز ایجاد کند. با توجه به اهمیت این بیماری که در واقع موجب تغییرات رفتاری هم سو با بیماری شیزوفرنی در انسان می شود، این مطالعه به بررسی و مقایسه این دو بیماری از لحاظ هیستوپاتولوژی پرداخته است. تعداد ۶۰ موش نر BALB/c به طور تصادفی به ۶ گروه ده تایی تقسیم شدند. گروه توکسوپلاسموز که با ۱۰۳ تاکی زوآئیت از توکسوپلاسما گوندی آلوده شدند. گروه کتامین که با استفاده از کتامین با دوز ۲۰ میلی­گرم بر کیلوگرم به مدت ۱۴ روز القاء شیزوفرنی در آنها انجام گرفت. گروه توکسوپلاسموز و کتامین که بعد از هشت هفته از آلودگی موش­ها با توکسوپلاسما گوندی، القاء شیزوفرنی انجام شد. گروه توکسوپلاسموز و سولفادیازین و تری متوپریم که موش­ها هشت هفته پس از آلودگی با توکسوپلاسما گوندی، سولفادیازین و تری متوپریم را از طریق گاواژ خوراکی به ترتیب با دوزهای ۱۰۰ و ۲ میلی­گرم بر کیلوگرم به مدت ۱۴ روز دریافت کردند. گروه توکسوپلاسموز، کتامین و سولفادیازین و تری متوپریم که موش­ها با توکسوپلاسما گوندی آلوده شدند و هشت هفته پس از عفونت، کتامین، سولفادیازین و تری متوپریم را به مدت  ۱۴ روز دریافت کردند. گروه کنترل که موش­ها نرمال سالین دریافت کردند. پس از یوتانایز موش­ها، مغز ها جداسازی شده و در فرمالین بافر ۱۰ درصد نگهداری شد و به بخش پاتولوژی انتقال یافت و نمونه­های بافتی با ضخامت ۵ میکرومتر زده شدند و با رنگ هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. مشاهدات هیستوپاتولوژیک مربوط به مغز موش های گروه توکسوپلاسموز، حاکی از وجود کیست انگل، آپوپتوز نورون، گلیوز و نورون های ائوزینوفیلیک و التهاب اطراف عروقی و نکروز بافتی بوده است. در گروه شیزوفرن گلیوز و تغییرات نورودژنراتیو دیده شد. در گروه درمان شده کاهش کیست انگلی و سلول های التهابی نسبت به گروه آلوده دیده شد (P<۰.۰۵). تعداد کل سلول­ها اعم از نورون، آستروسیت و الیگودندروسیت در گروه کنترل با سایر گروه­ها دارای تفاوت معنادار (P<۰.۰۵) بوده است و این در حالیست که تعداد سلول­های میکروگلیا در بین گروه کنترل با گروه توکسوپلاسموز و توکسوپلاسموز-شیزوفرن معنادار بوده (P<۰.۰۵) و بین گروه­های کنترل و توکسوپلاسموز درمان شده و شیزوفرن معنادار نبوده است (P>۰.۰۵). تفاوت معناداری بین گروه های ۲، ۳، ۴، ۵ و ۶ از جهت معناداری برای تعداد کل سلولهای شمارش شده، نورون و الیگودندروسیت وجود نداشته (P>۰.۰۵) و در مورد آستروسیت تفاوت معنادار تنها بین گروه های توکسوپلاسموز-شیزوفرن با گروه توکسوپلاسموز بوده است (P<۰.۰۵) و بین گروه های ۲، ۳، ۵ و ۶ تفاوت معنادار وجود نداشته و بین گروه های ۲، ۴، ۵ و ۶ نیز تفاوت معنادار وجود نداشته است (P>۰.۰۵). همچنین سایز نورون نیز در هیچکدام از گروه­ها معنادار نبوده است (P>۰.۰۵).

بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک مغزی ناشی از توکسوپلاسما گوندی و شیزوفرنی القاء شده با کتامین در موش پس از درمان با سولفادیازین-تریمتوپریم Keywords:

توکسوپلاسما گوندی , شیزوفرنی , موش , هیستوپاتولوژی , سولفادیازین و تریمتوپریم