اضافه کردن کوآنزیم Q۱۰ به محیط بلوغ، از طریق بهبود عملکرد میتوکندریایی، شایستگی تکوینی تخمک گوسفند را ارتقا می دهد

دست ورزی آزمایشگاهی گامت و جنین ها و همچنین سن بالای مادر می تواند تعادل بین ظرفیت آنتی اکسیدانی و رادیکال های آزاد را به نفع استرس اکسیداتیو جابجا کند. افزایش استرس اکسیداتیو می تواند باعث کاهش تولید انرژی و نقص در جدایی کروموزوم ها گردد و از این طریق تکوین رویان را به مخاطره بیاندازد. اضافه کردن کوآنزیم Q۱۰ (CoQ۱۰) به محیط می تواند باعث ایجاد تعادل در تولید انرژی و کاهش استرس اکسیداتیو گردد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر اضافه کردن CoQ۱۰ به محیط بلوغ تخمک گوسفند بر تکوین رویان های حاصله بوده و همچنین آزمایش اثر این ماده بر سطوح گونه های فعال اکسیژن (ROS) و گلوتاتیون (GSH) داخل سلولی، فعالیت میتوکندریایی، تشکیل دوک تقسیم و بیان برخی ژن های مرتبط با آپوپتوز و فاکتورهای رشد مختص به تخمک در تخمک و سلول های کومولوس. در هر تکرار آزمایش، حداقل مقدار ۱۰۰ کمپلکس تخمک-کومولوس (COCs)  برای هر گروه آزمایشی در معرض غلظت های ۰ تا ۵۰ میکرومولار CoQ۱۰  بالغ شدند. برای هرآزمایش حداقل ۳ تکرار و حداکثر ۵ تکرار انجام پذیرفت. نتایج ما نشان داد که نرخ تکوین رویان ها تا مرحله بلاستوسیت و شکوفایی (Hatching) به طور معنی داری در غلظت ۳۰ میکرومولار CoQ۱۰ افزایش می یابد. اضافه کردن ۳۰ میکرومولار کوآنزیم Q۱۰ به محیط بلوغ تخمک باعث بهبود پراکندگی میتوکندری ها و همچنین افزایش پتانسیل غشا آن ها در مقایسه با گروه کنترل شد. به علاوه، نتایج ما نشان داد که سطوح داخل سلولی ROS و GSH در گروه ۳۰ میکرومولار CoQ۱۰ در مقایسه با گروه کنترل کاهش می یابد. علاوه بر این، درصد تخمک های دارای دوک تقسیم نامنظم، متعاقب درمان با CoQ۱۰ کاهش یافت. در نهایت، میزان بیان نسبی ژن های CASPASE۳ و BAX در تخمک و سلول های کومولوس، متعاقب درمان با کوآنزیم Q۱۰ به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت؛ درحالیکه میزان بیان نسبی GDF۹ به طور معنی داری در سلول های کومولوس گروه درمان شده با CoQ۱۰ افزایش یافت. در نتیجه اضافه کردن CoQ۱۰ به محیط بلوغ باعث بهبود کیفیت COCها و بهبود شایستگی تکوینی آن ها می شود.

Keywords:

کوآنزیم Q۱۰ , بلوغ آزمایشگاهی , استرس اکسیداتیو , شایستگی تکوینی , گوسفند