آموزش زبان فارسی به غیرایرانیان: نگرش مدرسان درباره به کارگیری متون ادبی

همان­گونه که نگرش های درونی ما بر رفتارمان اثر می گذارد، نگرش های آموزشی ما نیز بر رفتارهای کلاسی مان، از جمله انتخاب محتوای آموزشی درسی تاثیرگذار است. یکی از موضوعات مطرح در آموزش کاوی زبان فارسی، بهره گیری از متون ادبی در کلاس های فارسی آموزان غیرایرانی است. این پژوهش به بررسی نگرش مدرسان درباره به کارگیری متون ادبی در آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان می پردازد. برای این کار، از پرسش نامه ای حاوی ۴۵ پرسش استفاده شد. شرکت کنندگان در این نظرسنجی ۲۶ نفر از مدرسان مرکز آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان بودند. نتایج به دست آمده از اطلاعات پرسش نامه ها حاکی از آن بود که در مجموع، از نظر مدرسان، استفاده از متون ادبی در آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان دارای نقش مثبت و معنی دار است. از یافته ها چنین برمی آید که واژه ها و نمادهای به کاررفته در متون ادبی برای فارسی آموزان دشوار است. برای یادگیری مهارت های زبانی، از جمله گفتاری، نوشتاری و شنیداری ناکارآمد هستند؛ اما مهارت خوانش و گنجینه واژگانی را بهبود می بخشند. از دیدگاه مدرسان، محیط های فرهنگی و اجتماعی در متون ادبی برای فارسی آموزان ناآشنا و شناسایی نمادهای فرهنگی به کار رفته در متون ادبی فارسی دشوار است؛ اما به شناخت هنجارهای فرهنگی، آداب و رسوم کشور ما منجر می گردد. مدرسان، داستان گویی را در اولویت برای استفاده در کلاس قرار می دهند. همچنین یافته های جانبی نشان می دهد جنس، سن، مدرک تحصیلی و سابقه تدریس مدرسان، تاثیری بر نگرش آنان درباره نقش متون ادبی درآموزش زبان فارسی ندارد.

Keywords:

Teachers' attitudes , literary texts , Persian language teaching , Persian language learners