بررسی تاریخی ریشه و کاربرد پسوندهای وند و آوند در زبان فارسی
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 26
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RHET-11-22_017
تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1403
Abstract:
«وند» و «آوند» از پسوندهای مادر و تکواژهای وابسته در زبان فارسی هستند که در زبان اوستایی به صورت ونت و آونت وجود داشته اند. این دو پسوند، کارکردهای معنایی گوناگونی در تاریخ تحول خاص خویش دارند. در این تحقیق، کوشش بر آن است تا این صورت اشتقاقی از زبان، با استدلالات و استنادات تاریخی، تحلیل و بررسی شود. فرم اصیل واژگان برساخته از این دو پسوند را می توان در نام ها و صفت های به جا مانده از متون اوستایی و پهلوی و بیشتر در دل جغرافیای ایران زمین و گونه های مختلف گویش های محلی یافت. البته باید اذعان کرد که این شواهد در متون، بسیار اندک، سخت یاب و پراکنده اند. دگرگونی هایی که در کارکرد معنایی و ساختمان ترکیبی این وندها به وجود آمد، از یک طرف، تابع نظام طبیعی زبان و از سویی دیگر، متاثر از تحولات تاریخی بود. بازه زمانی این تحول را می توان به شکلی جسته وگریخته، از زبان باستانی، پهلوی و تا فارسی کنونی دنبال کرد. در قرون میانه اسلامی، کاربرد این پسوندها کم شد و عمدتا به زبان گفتاری و نام های طوایف، به ویژه در میان اقوام لر، لک و بختیاری محدود گردید. خاندان های کرد، گیل و دیلمی نیز تا حدودی از این پسوندها استفاده کرده اند.
Keywords:
Authors
Ahmad Reza Mansoori
مربی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، اصفهان، ایران (نویسنده مسئول)
Sasan Tahmasbi
استادیار تاریخ دانشگاه پیام نور. اصفهان. ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :