بررسی لایه های نحوی سبک و صدای شعر سهراب سپهری

در این پژوهش با بررسی و واکاوی سبک زبانی (در قلمرو واژگان و نحو) و اندیشه های سهراب سپهری، اشعار وی از نظر سبک شعری و صدای دستوری به سه سبک فعال، منفعل و انعکاسی، تحلیل و تقسیم بندی می شود. اگرچه مرزبندی دقیق میان مجموعه های شعری سهراب سپهری امکان پذیر نیست و برخی دفترهای شعر وی حاوی اشعاری به سبک و سیاق دوره های پیشین است، شاعر در نخستین دفتر شعری خود «مرگ رنگ» که تصویرگر دنیای بیرون از خویش است، سبکی منفعل و اثرپذیر دارد. در دفترهای «زندگی خواب ها»، «آوار آفتاب»، «شرق اندوه»، «صدای پای آب»، «مسافر» و «حجم سبز» که حاصل درون گرایی و شهود شخصی شاعرانه است، سبکی فعال و انعکاسی دارد. در آخرین مجموعه شعری «ما هیچ ما نگاه» نیز به علت آگاهی شاعر از بیماری خویش که به مرگ وی می انجامد، در عین برخورداری از زبانی فخیم اما گنگ، دچار حزن رمانتیکی شده است که سبک شعر را به مرز ایستایی می رساند و در نتیجه صدای شعر، آرام و منفعل می شود.

Keywords:

سهراب سپهری , سبک شعر , صدای دستوری , منفعل , فعال , انعکاسی