بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های ایرانی علف گندمی بیابانی (Agropyron deserturom) با استفاده از نشانگرهای مورفولوژیکی و RAPD
Publish place: Iranian Journal of Rangelands and Forests Plant Breeding and Genetic Research، Vol: 19، Issue: 1
Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 30
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRFP-19-1_007
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1403
Abstract:
تنوع ژنتیکی ۱۸ جمعیت ایرانی علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum) با استفاده از صفات مورفولوژیکی و نشانگر مولکولی چندشکلی قطعات تکثیر شده تصادفی DNA (RAPD)، مورد ارزیابی قرار گرفت. این جمعیت ها از نظر عملکرد بذر و اجزاء آن، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به صورت کشت فاصله دار در شرایط کشت آبی طی سال های ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه های آماری نشان داد که بین جمعیت ها از لحاظ همه صفات مورد بررسی اختلاف معنی داری وجود داشت. جمعیت ۴۰۰ (اردبیل) بیشترین عملکرد علوفه خشک (۲۵/۹ تن در هکتار) و بذر (۸۹/۵۱۴ کیلوگرم در هکتار) را داشت. وراثت پذیری عمومی عملکرد بذر، طول سنبله و تعداد دانه در سنبله بالا (۶۱/۰ تا ۵۲/۰=b۲h) بود. وراثت پذیری عمومی تعداد ساقه متوسط (۲۷/۰=b۲h) بود و سایر صفات وراثت پذیری کمی داشتند. همچنین ۱۰ آغازگر اختیاری ۱۰ نوکلئوتیدی از میان ۵۰ آغازگر در مجموع ۵۶ نوار چندشکل با تکرارپذیری بالا تولید کردند. برآورد شاخص تنوع ژنی نی (h) و شاخص شانون (I)، برای تمام مکان ها برای همه افراد درون جمعیت ها نشان داد که جمعیت های ۳۹۷۴ (کرج) و ۷۴۲ (همدان) به ترتیب بیشترین (۳۰۲/۰h= و۴۴۹/۰ = I) و کمترین (۱۴۶/۰h= و ۲۲۵/۰ I=) میانگین سطح تنوع را داشتند. میانگین تنوع درون (Hs) و کل (Ht) جمعیت ها، به ترتیب ۳۵۶/۰ و ۲۲۴/۰ و میانگین درجه تمایز ژنی (Gst) بین جمعیت ها در تمام مکان ها ۳۷/۰ برآورد شد. نتایج نشان داد که از مجموع تنوع کل، تنوع بین و درون جمعیت ها به ترتیب ۳۷% و ۶۳% بود. دامنه ضریب تشابه جاکارد بین همه ۱۸ جمعیت بین ۱۹/۰ تا ۴۹/۰ بود. تجزیه کلاستر براساس داده های مولکولی و مورفولوژیکی، مبتنی بر روش ادغام بر حسب متوسط گروه ها، جمعیت ها را در سه گروه مجزا قرار داد و جمعیت ۴۰۰ (اردبیل) در هر دو کلاستر به تنهایی در گروه اول قرار گرفت. آزمون مانتل نشان داد که همبستگی ماتریس تشابه داده های مولکولی حاصل از نشانگرهای RAPD و ماتریس فاصله داده های مورفولوژیکی غیر معنی دار بود. با توجه به نتایج این تحقیق در شرایط آزمایش کنترل شده، نشانگرهای RAPD می توانند وسیله ای مناسب و موثر در ارزیابی تنوع ژنتیکی بین جمعیت های A. desertorumباشند.
Keywords:
