پیش بینی وضعیت خدمات رفاهی بر اساس کیفیت زندگی کاری و اشتیاق شغلی کارکنان آموزش و پرورش

امروزه دستیابی به اهداف سازمانها با نحوه عملکرد صحیح نیروی انسانی شاغل در آن ها مرتبط است، این امر در سازمان های آموزشی مانند آموزش و پرورش از اهمیت بیش تری برخوردار می باشد. نیروهای کار حرفه ای در موسسات خدمات انسانی معمولا زمان بسیاری را در تعامل با سایر افراد می گذرانند. هدف پژوهش حاضر رابطه کیفیت زندگی کاری و اشتیاق شغلی با وضعیت خدمات رفاهی کارکنان آموزش و پرورش شهر سرپل ذهاب بود.روش پژوهش حاضر از نظر روش توصیفی به شیوه همبستگی می باشد. در این پژوهش جامعه آماری کلیه کارکنان و معلمان آموزش و پرورش ناحیه دو شهر سرپل ذهاب در سال ۱۴۰۱ می باشند که تعداد آنها ۱۳۵۰ نفر بودند. از این تعداد ۱۳۶ نفر کارکنان اداره و ۱۲۱۴ نفر هم معلم بودند که ۲۲ درصد از حجم کل جامعه به عنوان نمونه در نظر گرفته شد.نمونه آماری از بین آنها تعداد ۳۰۰ نفر با استفاده از روش مورگان و به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی والتون (۱۹۷۵)، اشتیاق شغلی اترخت (۲۰۰۸) و وضعیت خدمات رفاهی ژنگ سال (۲۰۱۵) بود. یافته ها با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون در سطح معنی داری ۰۰۱/۰ نشان داد که بین کیفیت زندگی کاری با وضعیت خدمات رفاهی کارکنان رابطه مثبت معنی داری مشاهده می شود. بین اشتیاق شغلی با وضعیت خدمات رفاهی کارکنان رابطه مثبت معنی داری مشاهده می شود. متغیر اشتیاق شغلی با ضریب بتای ۳۳/۰، متغیر کیفیت زندگی کاری با ضریب بتای ۲۸/۰ می توانند به طور مثبت و معنی داری وضعیت خدمات رفاهی کارکنان را پیش بینی کنند.

Keywords:

کیفیت زندگی کاری , اشتیاق شغلی , کیفیت خدمات رفاهی