انرژی های تجدید پذیر در ایران وضعیت فعلی و آینده

این پژوهش درپی پاسخگویی به این مساله است آینده های ممکن، محتمل و مطلوب توسعه استفاده از انرژی های پایدار و تجدیدپذیر در جمهوری اسلامی ایران براساس عدم قطعیت های شناسایی شده و روش مناسب مواجهه با هر- یک از این آینده ها چیست؟ هدف این پژوهش که بررسی آینده نگاری توسعه استفاده از انرژی های پایدار و تجدیدپذیر در جمهوری اسلامی ایران با تلفیق تکنیکهای تحلیل اثر متقابل و برنامه ریزی سناریو می باشد.این تجزیه و تحلیل بر اساس مدل سازی توسعه جغرافیایی انرژی تجدیدپذیر درقالب مطالعه ساعتی از شبکه عرضه و تقاضا صورت گرفته است. در نهایت نتیجه گردید که مطالعه آینده انرژی های تجدیدپذیر، به بررسی میزان مورد نیاز برق آینده کشور توسط فن آوری های تولید برق از انرژی های تجدید پذیر، از جمله بادی، خورشیدی، نیروی برق آبی، زمین گرمایی و زیست توده، تحت فرضیاتی در بهبود تکنولوژی تولید، محدودیت های عملیاتی سیستم عرضه و تقاضای برق و ... می پردازد. در حوزه ابزارهای مورد استفاده و سناریوهای پیشنهادی، آنالیزهای حاصل از شبیه سازی ساعتی نشان می دهد که تقاضای برق کشور در سال ۲۰۵۰ می تواند با ۸۰ %تولید از تکنولوژی های انرژی تجدید پذیر با توسعه روش های افزایش ظرفیت انتقال همراه با ترکیبی از انرژی های انعطاف پذیر بادی و خورشیدی و نیز استفاده از ذخیره سازی انرژی در شبکه ، پاسخ داده شود . برنامه ریزی برپایه سناریو رویکردی است نسبتا نوین که بواسطه رصد، کاوش و تحلیل آینده های بدیل و با درنظر گرفتن تغییرات و انشعابات احتمالی روندهای حاکم و همچنین رصد شگفتی سازهای آینده، گستره وسیعی از آینده های ممکن را دراختیار برنامه ریز جهت سیاست گذاریهای هدفمند، قرار می دهد

Keywords:

انرژی , تجدید پذیر , تکنولوژی , برق