تاثیر روشهای بازی درمانی شناختی-رفتاری بر حافظه فعال و مهارت نوشتن کودکان دیرآموز دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف تاثیر روش بازی درمانی شناختی-رفتاری بر حافظه فعال و مهارت نوشتن کودکان دیرآموز دوره ابتدایی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، شامل دانش آموزان دیرآموز پسر دوره اول ابتدایی شهرستان هندیجان بود که از بین آنها ۳۰ دانش آموز به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب و در دو گروه (یک گروه آزمایشی و یک گروه گواه) گمارده شدند. گروه آزمایشی اول به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش بازی درمانی شناختی-رفتاری قرار گرفت و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش ماتریس پیشرونده ریون رنگی، آزمون حافظه ی وکسلر ویرایش چهار، آزمون محقق ساخته نوشتن بود. داده های به دست آمده با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره (MANCOVA)و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شد. یافته ها نشان داد، بازی درمانی شناختی-رفتاری در بهبود حافظه فعال و مهارت نوشتن تاثیر دارد. این نتیجه پیامد مهمی در مورد اهمیت آموزش بازی درمانی شناختی-رفتاری به دانش آموزان را دارد و همچنین می تواند به عنوان چارچوبی برای بهبود حافظه فعال و مهارت نوشتن دانش آموزان، توسط معلمان مورد استفاده قرار بگیرد.

Keywords:

بازی درمانی شناختی , رفتاری , حافظه فعال , مهارت نوشتن