سیاستگذاری صنعتی در عربستان سعودی و تشدید رقابت با جمهوری اسلامی ایران
Publish place: Iranian Political Sociology Journal، Vol: 3، Issue: 3
Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 18
This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOU-3-3_106
تاریخ نمایه سازی: 1 مهر 1403
Abstract:
پژوهش حاضر به دنبال یافتن علت افزایش سطح تنش و منازعه در روابط عربستان و ایران است. برای بررسی این موضوع فرضیه زیر به ذهن متبادرگردید. فرضیه این تحقیق بر این امر مبتنی می باشد که ریشه و علت اصلی افزایش تعارض وتنش عربستان با ایران بیش از هر عامل دیگری به سیاستگذاری عربستان سعودی در حوزه صنعتی بعنوان تلاشی برای ارتقای جایگاه کشورش در ساختار اقتصاد سیاسی بین الملل، بعنوان علت اصلی افزایش تنش و منازعه در روابط ایران و عربستان ارتباط پیدا می کند. چارچوب تحلیل این پژوهش، نظریه اقتصاد سیاسی نظام جهانی والرشتاین است. زیرا والرشتاین با تحلیل اقتصاد سیاسی نظام جهانی این امکان را می دهد تا بتوان رقابت بین کشورهای مرکز، پیرامون و نیمه پیرامون را به نحو مناسبی تجزیه و تحلیل نمود. وی میزان موفقیت یک کشور در انتقال از موقعیت پیرامونی به نیمه پیرامونی را با پذیرش یکی از راهبردهای توسعه(اغتنام فرصت، ارتقا از طریق دعوت یا اعتماد به نفس)امکان پذیرمی داند. عربستان سعودی در دو دهه گذشته در صدد خروج از وضعیت پیرامونی و ارتقاء به وضعیت نیمه پیرامونی است. این کشورگسترش نفوذ جمهوری اسلامی ایران را درکشورهای خاورمیانه و خلیج فارس، چالشی برای توسعه صنعتی کشورش در نظر گرفته است. این امر در پیوند با اهداف هژمون طلبانه آمریکا منجر به افزایش تنش و منازعه در روابط عربستان سعودی با جمهوری اسلامی ایران شده است. روش تحقیق دراین مقاله، روش توصیفی_تحلیلی می باشد.که ابتدا به روش قیاسی فرضیه سازی شده است. سپس به روش استقرایی و از طریق کتابخانه ای به جمع آوری یافته ها وبررسی فرضیه پرداخته شده است.
Keywords:
Authors
جبار شرفی
دانشجوی دکتری علوم سیاسی (گرایش مسائل منطقه ای ایران)، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران.
حمیدرضا سعیدی نژاد (نویسنده مسئول)
استادیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاداسلامی، کرمانشاه، ایران (نویسنده مسئول).
سیامک بهرامی
استادیار گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران