مطالعه موانع توسعه سیاسی در ایران با تاکید بر عدم مشارکت نخبگان دانشگاهی: مطالعه ترکیبی

هدف پژوهش حاضر، مطالعه موانع توسعه سیاسی در ایران با تاکید بر عدم مشارکت نخبگان دانشگاهی است. طرح کلی این پژوهش از نوع ترکیبی، راهبرد اکتشافی- متوالی (کیفی-کمی) است. در بخش کیفی، از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی، از آمارهای توصیفی و استنباطی مانند فراوانی و درصد و آزمون تی تک نمونهای استفاده شده است. قلمرو تحقیق و جامعه آماری آن، شامل اساتید دانشگاه های منطقه لارستان (دانشگاه های پیام نور مرکز اوز، پیام نور واحد لار، آزاد اسلامی واحد لارستان، علوم پزشکی لارستان، علوم پزشکی گراش است (۱۲۰= N) است. بخش کیفی با بهرهگیری از روش نمونهگیری هدفمند و تکنیک اشباع نظری (۲۰ عضو) و بخش کمی با انتخاب تصادفی۹۰ عضو از اعضای هیئت علمی دانشگاه های مذکور انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات به ترتیب در مراحل کیفی-کمی، به شیوه مصاحبه نیمه ساختمند و پرسشنامه محقق ساخته مستخرج از مصاحبه ها است. مطابق با نتایج به دستآمده از تحلیل مضمون در این پژوهش، ده مضمون پایه استخراج شد: نارسایی فرهنگی و آموزشی، کژتابی نگرش افراد به توسعه سیاسی، ضعف اطلاعرسانی رسانهها، وضعیت اشتغال و سیاستهای اقتصادی ناکارآمد دولتها، احساس محرومیت نسبی، ضعف سرمایه اجتماعی، موانع تاریخی، ضعف جامعه مدنی و عوامل سیاسی و درنهایت، چهار مضمون سازماندهنده موانع فرهنگی، موانع اقتصادی، موانع اجتماعی و موانع ساختاری. نتایج بخش کمی نشان می دهد که موانع فرهنگی، اقتصادی ، اجتماعی و ساختاری از سطح کفایت قابل قبول و مطلوب فاصله معنی دار دارند.

Keywords:

موانع توسعه سیاسی , مشارکت سیاسی , نخبگان دانشگاهی , لارستان , مطالعه ترکیبی