تاثیر منتورینگ بر پیامدهای شغلی با میانجی گری مدیریت دانش و تعدیل گری ویژگی های زندگی نامه ای

امروزه برنامه های منتورینگ(هدایت گری) یکی از روش ها و استراتژی های کارآمد جهت آموزش و توسعه کارکنان است که به منظور بقای سازمان ها و به حداکثر رساندن بازده کارکنان مورد استفاده قرار گرفته، آنها را در برابر تغییرات علمی و محیطی مجهز نموده و نسبت به یادگیری، آموزش، بهبود عملکرد و ارتقای توانایی های شان متعهد می کند. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، سنجش نقش میانجی مدیریت دانش و نقش تعدیل گر ویژگی های زندگی نامه ای در رابطه بین منتورینگ(هدایت گری) و پیامدهای شغلی است. پژوهش کاربردی، از نوع توصیفی بوده – همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش شامل فرمانداری های استان گیلان هستند که براساس ۲۳ فرمانداری موجود در این استان، حجم نمونه به روش نمونه گیری نسبتی و براساس فرمول کوکران ۲۳۱ نفر برآورد گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که روایی آن به روش روایی محتوا و پایایی آن به توسط آلفای کرونباخ بالاتر از ۷/۰ برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزیی توسط نرم افزار آماری Smart PLS۳ استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که مدیریت دانش در رابطه بین برنامه های منتورینگ و پیامدهای شغلی نقش میانجی دارد. همچنین نقش تعدیل گر متغیر تحصیلات و سابقه شغلی در رابطه بین اجرای منتورینگ(هدایت گری) و مدیریت دانش مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

برنامه های منتورینگ , پیامد شغلی , مدیریت دانش , ویژگیهای زندگی نامه ای