بررسی تاثیرات بازی بر رشد شخصیت و اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی

اجتماعی شدن انسان فرآیندی است که از بدو تولد، درهر انسانی رخ می دهد و تا پایان عمر وی نیز ادامه می یابد. اما همانطور که گفته شد، این دوران کودکی است که بیشترین تاثیر را در فرآیند اجتماعی شدن کودک می گذارد. در این دوران است که انسان زبانی برای تعامل با دیگران، و مهارتهای اجتماعی دیگر را یاد می گیرد. بنابراین نقش والدین و خانواده بر تربیت و روند اجتماعی شدن کودک بسیار تاثیرگذار است . نحوه اجتماعی شدن کودکان در جوامع مختلف متفاوت است و ممکن است یک فرهنگی بیش از حد خونگرم و فرهنگ دیگری بیش از حد سرد به نظر برسند. بنابراین ، گاهی معیار دقیقی برای اجتماعی بودن وجود ندارد. در این میان، به طور کلی کودک نیاز دارد یک سری از مهارتهایی را یاد بگیرد که به فرآیند اجتماعی شدن وی کمک می کنند. عملکرد دانش آموزان در دوره ابتدایی از طریق اعمال روانی - حرکتی برای رشد و تکامل ذهنی آنان امری حیاتی است . دانش آموز در این دوره یک گیرنده طبیعی جستجوگر و کاشف و یک پردازشکننده اطلاعات است . اما باید امکاناتی برایش فراهم شود تا بتواند به اعمال یادگیری بپردازد. با اشیاء تعامل کند و حواس خود را ورزش دهد تا بتواند بر اساس توانایی های بالقوه و قابلیت های خود برای سازمان دادن به تجاربش ، دنیای خارج را در ذهن خود بسازد. بنابراین ، هرچه دانش آموز یادگیرنده فعالتر باشد بیشتر یاد می گیرد و هر اندازه بیشتر یاد بگیرد، هوش او بیشتر رشد می کند و هر اندازه که هوش او بیشتر رشد کند، بیشتر یاد خواهد گرفت . بازی واسطه یادگیری است . دانش آموز در هنگام بازی ، آزادانه آزمایش می کند و بر اساس نتایج آزمایش خود تجربه کسب می کند و از طریق بازی تجربیات خود را درونی می کند. برای مثال، کنجکاوی درباره آهن ربا در هفت سالگی نگرش علمی را برای سالهای بعد می پروراند.

Keywords:

بازی , رشد شخصیت , پرورش مهارت های اجتماعی , دانش آموز , ابتدایی