پیش بینی یادگیری سازمانی بر اساس سبک رهبری اخلاقی و فضیلت گرای مدیران مدارس ابتدایی شهر قم

پژوهش حاضر با هدف پی ش بینی یادگیری سازمانی بر اساس سبک رهبری اخلاقی و فضیلت گرای مدیران مدارس ابتدایی شهر قم انجام شد. این پژوهش بر حسب هدف، کاربردی و از حیث روش، توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه پژوهش شامل کلیه مدیران دوره ابتدایی شهر قم در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که تعداد مدیران ۴۹۵ نفر بودند. به منظور انتخاب نمونه مورد نظر از جدول کرجسی و مورگان استفاده شد و تعداد ۲۱۷ مدیر به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش ، شامل پرسشنامه استاندارد یادگیری سازمانی نیف و همکاران (۲۰۰۱) با پایایی ۸۷ /۰، پرسشنامه استاندارد رهبری اخلاقی دی هاق و دن هارتگ (۲۰۰۸) با پایایی ۸۲/۰ و پرسشنامه استاندارد رهبری فضیلت گرا وانگ و هکت (۲۰۱۵) با پایایی ۸۹/۰ بر اساس آلفای کرونباخ بودند. تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی داده ها مطابق آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در قالب نرم افزار spss نسخه ۲۷ انجام شد. نتایج نشان داد که بین سبک رهبری اخلاقی و سبک رهبری فضیلت گرای مدیران با یادگیری سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد (۰۱/۰.(p< از طرفی متغیر سبک رهبری اخلاقی و سبک رهبری فضیلت گرای مدیران توانسته بود به ترتیب ۵۹ درصد و ۳۲ درصد از واریانس یادگیری سازمانی را به خوبی پیش بینی نماید. بنابراین می توان نتیجه گرفت با ارتقاء و تقویت سبک رهبری اخلاقی و سبک رهبری فضیلت گرای مدیران می توان یادگیری سازمانی را پیش بینی کرد.

Keywords:

یادگیری سازمانی , سبک رهبری اخلاقی , سبک رهبری فضیلت گرا , مدیران مدارس ابتدایی