جهان بینی و تربیت

در جهان بینی توحیدی هدف از خلقت بشر، تربیت و رشد ملکات انسانی اوست اما سوال اساسی اینست که از چه طریقی انسان می تواند به این مهم دست یابد؟ اولین مرتبه هدایت که سبب حرکت انسان بسوی کمال و تربیت می شود اندیشیدن و تفکر در هدف خلقت ، خالق جهان، عدل الهی و .... است که پاسخ صحیح به آنها زمینه رشد و تربیت بشر را فراهم می آورد، چرا که تا اعتقادی در انسان شکل نگیرد حرکتی در او پدید نمی آید. جهان بینی توحیدی متکفل پاسخ دادن به این سوالات است . در این جهان-بینی ، جهان و موجودات با هدف حکیمانه -ای خلق شده اند، به طوری که زندگی انسان معنا می -یابد و در او شوق حرکت به سوی رشد و کمال ایجاد می -شود اما در مقابل جهان-بینی مادی ، انسان را در ورطه پوچی و خودمحوری و منفعت پرستی و ... فرو می برد، که اینها موجب سقوط انسان از کمالات و فضائل انسانی می شود. از آنجا که تربیت به معنای فرآیند یاری رساندن به متربی برای ایجاد تغییر تدریجی در گستره زمان در یکی از ساحت های بدنی ، ذهنی ، روحی و رفتاری به منظور دست یابی وی به کمال انسانی و شکوفا کردن استعدادهای اوست ، جهان بینی توحیدی مسیر و چگونگی این فرآیند را تبیین می -کند. آنچه در این تحقیق در پی آن هستیم ؛ بررسی اثر اعتقاد به مبانی توحیدی در رشد و تربیت بشر به شیوه تحلیلی - توصیفی هستیم . امید است که راهگشا باشد.

Keywords:

جهان بینی , رشد و تربیت , انسان