اثربخشی طرحواره درمانی بر کاهش خشم زوجین متقاضی طلاق

طلاق یکی از رخدادهای حیاتی است که زندگی زوجین را به طور جدایی ناپذیری تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر اثربخشی طرحواره درمانی بر کاهش خشم زوجین متقاضی طلاق بود. پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر شیراز بود. نمونه آماری نیز از بین جامعه آماری و به شیوه هدفمند در دو گروه کنترل و آزمایش (هر کدام به تعداد ۲۵ نفر) انتخاب شد. این افراد از طریق توزیع پرسشنامه پرسشنامه خشم اسپیلبرگر (۲(STA×I- مورد سنجش قرار گرفتند. دادههای گردآوری شده در دو سطح مورد تجزیه و تحلیل (آمار توصیفی و آمار استنباطی ) قرار گرفت . جهت بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر کاهش خشم زوجین متقاضی طلاق از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیره استفاده شد که نتایج حاصل از آن نشان داد مقدار F در نمره پس ازآزمون خشم )]۰۰۱/۰p< ، ۵۵۷/۳۲[F= معنادار شده است . بنابراین فرضیه ی پژوهش مورد تایید قرار گرفت . با توجه به کاهش میانگین خشم در مرحله پس آزمون گروه آزمایش می توان گفت طرحواره درمانی بر کاهش خشم زوجین متقاضی طلاق تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

طرحواره درمانی , خشم , طلاق