چگونه توانستم با آموزش ذهن آگاهی یادگیری دانش آموزان دارای اختلال طیف اتیسم را افزایش دهم

هدف اصلی از این پژوهش ، عبارت بود از اینکه چگونه با آموزش ذهن آگاهی یادگیری دانش آموزان دارای اختلال طیف اتیسم را افزایش دهیم ناآرامی در کلاس درس با مسایلی چون جابه جا شدن روی نیمکت ، صحبت با نفر کناری ، پشت سری و...، ایجاد صدا مانند ضرب گرفتن روی میز یا جامیز، ساییدن کف پا به زمین ، نقاشی کردن روی میز، دفتر، کتاب و... مشخص می شود. اغلب این دانش آموزان به آموزگار خیره می شوند، نکات درسی را یادداشت می کنند، اما در تمام این مدت، نمی دانند چه می نویسند و فقط به صورت غیرارادی چیزی را شنیده و یادداشت می کنند، اما در حقیقت در رویای خود غوطه ور هستند (نمونه ای از رویایی شدن). هر روز که از کوچه و خیابان های شهر گذر می کنیم آدم های زیادی با ویژگی های منحصر به فرد را می بینیم که گاه برخی از آنها بیش از سایرین توجهمان را جلب می کند ؛ آدم هایی که نه به خاطر سرو صدا یشان بلکه به سبب سکوت و گوشه گیریشان متمایز شده اند.آدم هایی که شاید در ظاهر ساکت و گوشه گیر باشند اما حرف ها و و توانایی های بسیاری در سکوتشان پنهان کرده اند که فقط گوشی شنوا آن را درک می کند."اوتیسم " (در خود ماندگی ) اختلالی است که زمینه ساز این تفاوت هاشده است ، اختلالی که منشا بروز آن هنوز قطعی نیست اما روش های درمانی و آموزشی برای بهبود این اختلال راهگشا خواهد بود. آموزش مساله ای است که هرطیفی از جامعه باید از آن بهره مند شود اما برخی افراد به دلیل شرایط ویژه ای که دارند برای بهره گیری از شرایط نیازمند فضا و امکاناتی متفاوت تر هستند؛ از جمله این افراد کودکان و دانش آموزان اوتیستیک می باشند که نسبت به سایر گروه های با شرایط ویژه ، به دلیل تعداد کم و عدم آگاهی کافی از شرایطشان مهجور واقع شده اند.در اقدام پژوهی حاضر من تصمیم به این گرفته ام روی این موضوع که چگونه توانستم با فرزین ظاهری باوجود بیماری اوتیسم با درجه پایین ودرصد هوشی پایین یادگیری او را افزایش دهم و روی پیشرفت درسی او تاثیر بگذارم؟ امید است این اقدام پژوهی مورد استفاده جامعه فرهنگیان قرار گیرد.

Keywords:

بیماری , اوتیسم , ذهن آگاهی , یادگیری , پیشرفت درسی , آموزش