تاثیر تدریس به شیوه سازنده گرایی بر علاقه به درس و اشتیاق به مدرسه دانش آموزان بیش فعال

بیش فعالی و بی قراری مداوم باعث ایجاد مشکلات زیادی برای دانش آموزان در مدرسه می شود پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تدریس به شیوه سازنده گرایی بر علاقه به درس، سرزندگی تحصیلی و اشتیاق به مدرسه دانش آموزان بیش فعال انجام گرفت. طرح پژوهش کمی و روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه ی آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر مرکز مشاوره آموزش وپرورش شهر ری پایه هفتم در سال تحصیلی ۱۴۰۲ با جمعیت ۷۲ نفر تعیین شده است. روش نمونه گیری بر اساس شیوه دردسترس که یک گروه ۲۰ نفره از دانش آموزان به عنوان گروه آزمایش و گروه ۲۰ نفره دیگر از همان دانش آموزان به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. مداخله در ۸جلسه یک ساعته که به گروه آزمایش با روش تدریس سازنده گرایی و گروه گواه نیز با روش های معمول تدریس نظر سخنرانی آموزش ارائه شد. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد علاقه به درس Keller and Sobia (۱۹۹۳)،اشتیاق به مدرسه Wang (۲۰۱۱) بوده است. داده های کمی استخراج شده از پرسشنامه ها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی با کمک نرم افزار ۲۰SPSS تحلیل شده است. یافته های پژوهش نشان داد تدریس به شیوه سازنده گرایی بر علاقه به درس واشتیاق به مدرسه به طور معناداری اثرگذار بوده است.

تاثیر تدریس به شیوه سازنده گرایی بر علاقه به درس و اشتیاق به مدرسه دانش آموزان بیش فعال Keywords:

سازنده گرایی , علاقه به درس , , اشتیاق به مدرسه