ترکیبی هوشمند

توسعه بخش دولتی در چند دهه اخیر اغلب در قالب یک تغییر کم و بیش خطی از مدیریت دولتی سنتی ، از طریق مدیریت عمومی جدید، به سمت حکمرانی عمومی جدید توصیف می شود. به طور فزایندهای ، محققان حکومت داری این دیدگاه را زیر سوال می برند و به پیدایش حکمرانی ترکیبی اشاره می کنند. در برخورد با پیچیدگی های مشکلات اجتماعی کنونی و تقاضای بالای تحمیل شده بر ارائه خدمات عمومی ، دولت ها به طور فزایندهای روشهای مختلف حاکمیتی را با هم ترکیب می کنند و به دنبال ترکیب نقاط قوت خود هستند.این مقاله بر ترکیبی هوشمند متمرکز است ، ترتیبات ترکیبی که به عنوان اصلاحات جامع از طریق یک طراحی بزرگ در نظر گرفته نشده است ، بلکه روی شیوههای حکمرانی جدید، مبتکرانه و سفارشی است که تلاش می کند با ترکیب و پل زدن ابزارها و منطق های جدید و از قبل موجود، با پیچیدگی ها در چارچوب حاکمیت موجود مقابله کند. اگرچه این ممکن است مستلزم استفاده فشرده از داده ها و فناوری های اطلاعاتی جدید (مانند رسانه های اجتماعی ) باشد، اما »هوشمند« در این زمینه در وهله اول به ترکیب منطق های مختلف و حالت های هماهنگی اشاره دارد. این شیوه های حکمرانی جدید هوشمند هستند زیرا ترکیبی هستند. از این رو مفهوم ترکیبی ، هوشمند است . این مفهوم حاکی از جاه طلبی ها برای تحقق راه حل های موثر، کارآمد و مشروع حکومتی است که با پیچیدگی ها و پویایی های جامعه کنونی سروکار دارد. اگرچه ترکیبی هوشمند سعی می کند از معایب حالت های حاکمیتی موجود عبور کند، اما هدف آن صرفا تحقق راهحل های سریع نیست . بلکه تحقق راهحل ها و خدمات عمومی را هدف قرار می دهد که پایدار بوده و اعتماد نهادی و انعطاف پذیری ساختارهای حاکمیتی و جامعه را در کل افزایش می دهد. هدف این مقاله بررسی ماهیت ، پویایی و اثرات ترتیبات حکمرانی ترکیبی هوشمند جدید است تا دانش و درک خود را از این روشهای جدید حکومت افزایش دهیم و در نتیجه به تئوری و عمل کمک کنیم .

Keywords:

ترکیبی هوشمند , حکمرانی ترکیبی .