بکارگیری مدل پذیرش فناوری (TAM) در ترکیب با چارچوب فناوری-سازمان-محیط (TOE) در پذیرش هوش مصنوعی

هوش مصنوعی یک فناوری قدرتمند، همه منظوره و انعطاف پذیر است که می تواند باعث پیشرفت بسیاری از صنایع و کسب وکارها شود ( راسل ۱، ۲۰۱۰ ). هوش مصنوعی می تواند به شرکت ها کمک کند تا با تجزیه و تحلیل مقادیر زیادی از دادهها و ارائه بینش هایی که تولید آنها به تنهایی برای انسان دشوار یا غیرممکن است ، تصمیمات بهتری بگیرند. به عنوان مثال، هوش مصنوعی می تواند برای پیش بینی تقاضای مشتری ، بهینه سازی قیمت گذاری و شناسایی تقلب استفاده شود (ارنست و همکاران۲، ۲۰۲۲). فناوری های کلان داده، جمع آوری حجم عظیمی از دادهها را از بسیاری از شبکه ها امکانپذیر می سازد (کوشواها و همکاران۳، ۲۰۲۱). هوش مصنوعی ، مانند بسیاری دیگر از فناوری های دگرگونکننده در طول تاریخ ، تاثیر قابل توجهی بر جامعه خواهد گذاشت . بسیاری از محافل و بحث های مربوط به تحول و هوشمندی متمرکز شدهاند، به ویژه در میان سیاست گذاران و برنامه ریزان که به دنبال راهحل های فن آور برای این نگرانی ها هستند (ورما و همکاران ۴،۲۰۲۱). فناوری هوش مصنوعی مهم ترین و حیاتی ترین مولفه ابتکارات فناوری مدرن است که حجم زیادی از داده را تولید می کند از این رو سیاست های مربوط به کسب ، آماده سازی و ممیزی مداوم داده ها می تواند به شناسایی و حذف تعصب ها در پذیرش هوش مصنوعی کمک کند(چاترج ی و همکاران۵، ۲۰۲۱). این علم ، پدیده جدیدی نیست و بسیار ی از مبانی نظری و فناوری آن طی ۳۷ سال گذشته توسط دانشمندان توسعه یافته و پیش ازاین نیز تا حدودی در بسیاری از صنا یع و کسب وکارها استفاده شده است بااین وجود در دنیای امروز به لطف افزایش قدرت محاسباتی ، در دسترس بودن مجموعه های داده بزرگ و پیشرفت الگوریتمی در یادگیری ماشین ، هوش مصنوعی از یک رشته دانشگاهی ، به یک نوآوری فناورانه کاربردی و تاثیرگذار درصنایع ، کسب وکارها و جامعه تبدیل شده است (ماکراداکیس ۶، ۲۰۱۷). قابلیت های هوش مصنوعی متشکل از منابع ملموس و انسانی (که در زمینه فناوری منعکس می شود) و ناملموس (که در بافت سازمانی منعکس می شود) و پذیرش هوش مصنوعی یک موضوع جهانی و وابستگ ی شدید به پیادهسازی های فناور ی گذشته و موجود را نشان می دهد(میکالف ۷، ۲۰۲۱).