برابری فرصت و منع تبعیض در استخدام و اشتغال در اسناد بین المللی

حق بر منع تبعیض و لزوم برابری فرصت از حقوق بنیادین بشری است و تبعیض در کار یعنی هر گونه تقدم، ترجیح و محرومیت بر پایه های غیر معقول و منطقی که برابری فرصت و رفتار برابر در استخدام و اشتعال را آسیب زده یا از بین ببرد. شاخص تبعیض پویایی اجتماعی در دو نوع خود یعنی درون نسلی و فرانسلی است. حذف تبعیض در استخدام و اشتغال از استندردهای مهم حقوق بین المللی کار است که در انواع مختلف آن باید از سوی کشورها به تدریج محو گردد. از سوی دیگر رفتارهای متفاوت روا از نظر اسناد بین المللی کار نیز مشخص شده است که در محدوده تبعیض در کار قرار نمی گیرد و از طرفی تبعیض دارای آثار و پیامدهای است که نباید از آنها غفلت کرد. استندردهای بین المللی کار در عرصه های یادشده با شیوه تحلیلی - توصیفی در این نوشتار تحلیل و ارزیابی شده است.

Keywords:

Discrimination and equal opportunity , employment , permissible differences , international labor conventions , international labor standards , تبعیض و برابری فرصت , استخدام , تفاوت های روا , کنوانسیون های بین المللی کار , استنداردهای بین المللی کار