بررسی وضعیت حیوان گزیدگی (بیماری هاری) در شهرستان زاوه(مطالعه موردی ۱۴۰۱-۱۳۹۵)
Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 57
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CHHE01_0233
تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1403
Abstract:
هاری یک بیماری ویروسی سیستم اعصاب مرکزی است.این بیماری کشنده بین حیوانات (پستانداران خونگرم) وانسان مشترکبوده واغلب بوسیله گزش حیوان آلوده مانند سگ، گربه،خفاش،گاو و....به انسان منتقل می شود. در صورت بروز علائم هاریاین بیماری درمان ناپذیر بوده و سرانجام به مرگ منجر می شود. از این رو این مطالعه با هدف بررسی وضعیت حیوان گزیدگی(بیماری هاری) در شهرستان زاوه (مطالعه موردی ۱۴۰۰-۱۳۹۵) انجام شد. با توجه به آمار بالای حیوان گزیدگی در شهرستان زاوه طی دوره آماری، برآن شدیم تا مطالعه ای به منظور بررسی میزان شیوع موارد حیوان گزیدگی و نوع حیوانگزنده، روند درمان ضد هاری و موارد بروز هاری انجام دهیم. دراین مطالعه ابتدا اطلاعات موارد حیوان گزیدگی بر اساساطلاعات موجود در دفاتر ثبت موارد حیوان گزیدگی شامل جنس، سن، شغل، محل سکونت، درمان انجام شده و تعداد و نوعجراحت از سراسر شهرستان جمع آوری شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار- Exell-SPSS تجزیه و تحلیل گردید. دراین مطالعه در سال ۱۳۹۵ (۳۹۱ مورد) ۱۳۹۶ (۴۲۲ مورد) ۱۳۹۷ (۴۳۲ مورد) ۱۳۹۸ (۴۵۶ مورد) ۱۳۹۹ (۳۸۶ مورد) و سال ۱۴۰۰ (۳۵۴ مورد) حیوان گزیدگی گزارش شد. فراوانی موارد حیوان گزیدگی در افراد کمتر و بیشتر از ۲۵ سال به ترتیب ۱۰/۵ و ۸۹.۵ در هزار نفر بود. اکثر موارد گزش در اندام تحتانی ۶۲/۲۵ بود. بیشتر موارد حیوان گزیدگی توسط سگ، گربه، موش، روباه و گرگ بود. همه افراد مبتلا به حیوان گزیدگی سرم ضد هاری و واکسن دریافت کرده بودند. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده ، متولیان باید به اقدامات پیشگیری کننده از طریق آموزش به اقشار آسیب پذیر توجه نمایند.
Keywords:
Authors
حسین امانی
کارشناس ارشد آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
الهام صابر
کارشناس ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
سیدنرگس نظام
کارشناس علوم آزمایشگاهی ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مهدی احمدی نسب
دانشجوی کارشناس ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نگار اکبری سومار
کارشناس ارشد آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
سعید رضائیا
کارشناس بهداشت عمومی، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران