مقدمه: اضطراب و عدم کنترل درد ناشی از
جراحی موجب
تغییرات همودینامیک و به دنبال آن تشدیدعوارض جسمانی می گردد. در میان منابع مذهبی دعا بیشترین منبعی است که در درمان بیماری هاکاربرد دارد. این مطالعه با هدف تاثیر دعا بر وضعیت همودینامیک
بیماران بعد
جراحی انجام شد.روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با دو گروه مداخله و کنترل بر روی ۵۴ نفر با روش غیرتصادفیانجام شد. در گروه مداخله در طول ارائه مراقبت های بالینی دعای توسل پخش شد. گروه کنترل نیزمراقبت های روتین اجرا شد. وضعیت همودینامیک توسط فشارسنج، پالس اکسی متر، دماسنج ثبتشد. توسط آزمون آماری رپیددمیجر تجزیه تحلیل شد.یافته ها: آزمون آماری انالیزواریانس تکراری در میزان دمای بدن (P=۰/۳۲)، میزان نبض (P=۰/۰۶) فشار خون دیاستول (P=۰/۷) و فشار خون سیستولیک (P=۰/۴۳) اختلاف معنی داری را نشان نداد. بحث : پرستاران به عنوان یک تیم حرفه ای در مراقبت های درمانی در طول مدت زمان بستری بیمارمی باشند که لازم است با درک بحران ها و نیازهای معنوی مراقبت های پرستاری را مبتنی بر ایننیازها ارائه نمایند. لذا
دعا درمانی به عنوان یک مراقبت کل نگر نقش موثری در انسجام درونی
بیماران دارد.