اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اهما لکاری تحصیلی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر مرند

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان پسر دورهدوم متوسطه شهر مرند بود. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی بوده و برای اجرای آن از روش شبه تجربی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام پسران دوره دوم دبیرستان های شهر مرند در سال تحصیلی ۱۴۰۲ -۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای یک دبیرستان پسرانه انتخاب وتعداد یک کلاس از هر پایه ی تحصیلی به طور تصادفیانتخاب شدو بین دانشآموزان این کلاسها پرسشنامه های اهمال کاری توزیع شد، سپس از دانش آموزانی که نمره اهمال کاری بیشتری داشتند تعداد۴۰ نفر به طور تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند، این دانشآموزان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (۲۰ نفر آزمایش و ۲۰نفر کنترل) قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه اهمال کاری تاکمن (۱۹۹۱) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیلکوواریانس چند متغیره و تک متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اهمال کاری دانش آموزان پسر تاثیرداشته و آن را کاهش داده است و ۷ / ۴۰ درصد از اهمال کاری با استفاده از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تبیین شده است.

Keywords:

درمان پذیرش و تعهد , اهمال کاری تحصیلی , دانش آموزان