اثربخشی روش تدریس معکوس بر دلسردی تحصیلی و مهارت حل مسئله در بین دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روش تدریس معکوس بر دلسردی تحصیلی و مهارت حل مسئله در بین دانش آموزان دختر متوسطه دو شهراصفهان بود.روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش نیمه آزمایشی به هیوه پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماریشامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دهم متوسطه دو شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. روش نمونه گیری به صورت دردسترس بود.بدین ترتیب تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان دختر انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام ۱۵ نفر) جایگزین شدند. اطلاعات ازطریق ابزارهای دلسردی تحصیلی پکران،گوئتز وپری (۲۰۰۵) و مهارت حل مسئله هپنر و پترسن (۱۹۸۲) جمع آوری شد. پس از اجرای پرسشنامه هاگروه آزمایش در چهارده جلسه یک ساعته (طی هفت هفته دو جلسه) مورد آموزش بسته روش تدریس معکوس درس ریاضیات قرار گرفت. برای آزمونفرضیه ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که رویکرد کلاس معکوس بر کاهش دلسردی تحصیلی (F=۲۳۱.۰۹۱ وP<۰.۰۵) و افزایش مهارت حل مسئله (F=۲۱۴.۱۲۱ و P<۰.۰۵) دانش آموزان دختر اثربخش بوده است.

Keywords:

تدریس معکوس , دلسردی تحصیلی , مهارت حل مسئله , دانش آموزان دختر متوسطه دو شهر اصفهان