اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی در زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی در زنان متاهل مراجعه کننده بهمراکز مشاوره ای منطقه ۵ شهر تهران بوده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروهکنترل می باشد. جامعه آماری، کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای آوا و نیکو در منطقه ۵ شهر تهراناست. حجم نمونه آماری تعداد ۳۰ نفر از زنان متاهل مراجعه کننده به به مراکز مشاوره ای شهر تهران که به دوگروه ۱۵نفره (۱۵ نفر آزمایش ، ۱۵ نفر کنترل) تقسیم شدند. روش گرد آوری داده ها دو روش کتابخانه ای و روش میدانی بودهاست. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ اولسون (۱۹۸۹) بود. پایایی ابزار اندازه گیری، با مقادیرآماره آلفا در متغیر رضایت زناشویی برابر با (۰.۸۸۲) بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها، دربخش آمار توصیفی شاملجداول، نمودار، فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی شامل تحلیل کوواریانس تک متغیره آنکوا وفرضیه اصلی از آنالیز کواریانس چند متغیره مانکوا با استفاده از نرمافزار آماری ۲۵ SPSS انجام شد. یافته های پژوهشنشان داد که میانگین نمرات متغیرهای رضایت زناشویی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون معنادار بوده است. در نتیجهدرمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت زناشویی در زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای تاثیر دارد.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , رضایت زناشویی , زنان متاهل