بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار (EFT) بر بهبود شفقت به خود زنان آسیب دیده از خشونت خانگی (یک مطالعه نیمه تجربی)

پژوهش حاضر با هد ف بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار (EFT) بر بهبود شفقت به خود زنان آسیبدیده از خشونت خانگی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمو ن- پس آزمون همراه باگروه کنترل بود. جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شهرمشهد در سال ۱۴۰۳ بود که به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر از آنها، انتخاب و به صورت تصادفی دردو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت یکماه، برنامه زوج درمانیهیجان مدار را در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرارگرفت. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه و مقیاس شفقت به خود (ریف وکیز- SCS) در دو مرحله پیشآزمون و پس آزمون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس تکمتغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل درمتغیرشفقت به خود، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاص از پژوهش می توان اظهار کردکه زوج درمانی هیجان مدار باعث بهبود شفقت به خود در زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شده است.بنابراین، زوج درمانی هیجان مدار می تواند به عنوا ن شیوه مناسبی در جهت بهبود تعارضات و مشکلات درونفردی و افزایش شفقت به خود در نظر گرفته شود.

Keywords:

زوج درمانی هیجان مدار , شفقت به خود , خشونت خانگی