اثربخشی بازی درمانی بر پرخاشگری و توجه کودکان پایه اول تا ششم ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری

هدف پژوهش حاضر اثربخشی بازی درمانی بر پرخاشگری و توجه کودکان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری بود. روشپژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل، کودکان مقطع ابتداییمبتلا به اختلال یادگیری بودند. روش نمونه گیری مورد استفاده در این پژوهش، روش نمونه گیری در دسترس مبتنی برهدف بود که نهایتا ۳۰ نفر انتخاب شدند. ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند.سپس گروه آزمایش در ۱۱ جلسه ۹۰ دقیقه ای در آموزش بازی درمانی شناختی- رفتاری شرکت نمودند و گروه کنترل هیچآموزشی در این زمینه دریافت نکردند. ابزار های مورد استفاده برای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه پرخاشگری (۱۹۹۲)،(AQ)، پرسشنامه کانرز والدین (۱۹۹۹) و بسته آموزشی بازی درمانی شناختی رفتاری مبتنی بر نظریه نل بودند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ، ویرایش ۲۳ و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت. در سطحاستنباطی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی درمانی بر پرخاشگری اثردارد. (۰۵ / ۰ > P). همچنین نتاییج تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی درمانی بر توجه کودکان مقطع ابتدایی مبتلا به اختلالیادگیری اثر دارد. (۰۵ / ۰ > P).

Keywords:

بازی درمانی , پرخاشگری , توجه , اختلال یادگیری