فرهنگ کنایات فیلم سینمایی «عاشق»

کنایه، یکی از صنایع صور خیال در ادبیات فارسی است. در این صنعت، سخن به طور غیرمستقیم بیان میشود و فهم آن برای اهل زبان، به جز در موارد خاص، آسان است. درک برخی کنایه ها نیازمند آگاهی از مسائل اجتماعی، اعم از کهن و جدید، و همچنین اطلاعاتی در سایر رشته های تخصصی است. عنصر کنایه علاوه بر گفتگوهای روزمره، در دیوان شاعران، داستانها و رمان ها به وفور یافت میشود. فیلمنامه نیز به عنوان ژانری پیشرفته و جهش یافته از ادبیات مکتوب، پس از نمایشنامه، وارد عرصه ادبیات نمایشی شده است. فیلمنامه در امتداد ادبیات مکتوب عمل میکند و همان درونمایه ها و پیامها را، اینبار در پرده تئاتر و سینما به نمایش می گذارد. از آنجایی که میزان تاثیرگذاری و جذب مخاطب ادبیات نمایشی در سده اخیر بهطور چشمگیری افزایش یافته است، فیلمنامه نیز مانند شعر و داستان، از عنصر کنایه بی بهره نیست. نویسنده در سناریوهای بازیگران، متن را به زیورهای ادبی گوناگون می آراید که بیشک، کنایه یکی از بارزترین آنهاست. جستار حاضر به بررسی انواع کنایه و بسامد آن در دیالوگ های فیلم سینمایی » عاشق« میپردازد. هدف این پژوهش، نشان دادن زیباییهای صنعت کنایه در این فیلم به عنوان یک مطالعه موردی است.

Keywords:

فرهنگ کنایات , فرهنگ عامه , ادبیات نمایشی , فیلم سینمایی عاشق