مقایسه نشانه های مصدر کردی و فارسی

مصدر یکی از بخش های دستور است که با مقولات فعل و اسم پیوستگی دارد. برای مصدر در هر زبانی ، ساخت یا ساخت های ویژهای یافت می شود. در این پژوهش با استفاده از شیوه توصیفی -تحلیلی ، نشانه های مصدری و ریشه پسوندهای مصدرساز در کردی و فارسی مقایسه شده است . در فارسی dan/tan نشانه مصدر است که از ریشه tanaiy گرفته شده است . در کردی پسوندهای مصدری تنوع بیشتری دارند. در سورانی ، کرمانجی و گویش جنوبی ، n وند مصدری است ؛ در زازا، این وند به صورت ana آمده و در کنار پسوند s ، دو صورت مصدری مونث و مذکر را می سازند؛ در هورامی مصادر ماضی و مضارع به ترتیب به پسوندهای ay و ay پایان می یابند. در فارسی ، برخی مصادر با پسوند anidan/ andan متعدی می گردند. این پسوند در سورانی an n/and n ، در کرمانجی and n و در گویش جنوبی an n است . در زازا و هورامی ، با افزودن واج متعدی ساز n به میان ستاک حال و وند مصدری ، مصدر متعدی به دست می آید. در فارسی و کرمانجی مصادر با استفاده از فعل کمکی (شدن(hat n/ مجهول می شوند؛ اما در سورانی با پسوند مجهولساز ran/yan، در گویش جنوبی با پسوند ryan/yan ، در هورامی با پسوند yay و در زازا با پسوند yana / yayis مصدر مجهول به دست می آید.

Keywords:

مصدر , زبان فارسی , زبان کردی , تطبیق مصدر در کردی و فارسی