بررسی توانمندی گزارشگری و پاسخگویی دستگاههای دولتی

این تحقیق متمرکز بر بررسی نحوه گزارش دهی و پاسخگویی از سوی سازمانهای دولتی به دیدگاهها و نظرات کاربران در دستگاههای اجرایی استان تهران میباشد. روش شناسی این تحقیق بر اساس اشتراک جمعیتی افرادی همچون حسابداران، حسابرسان، مدیران دستگاههای اجرایی در استان تهران و اعضای هیات علمی دانشگاهها تدوین گردیده است. از این میان، یک نمونه ۷۱۱ نفره شامل حسابداران، حسابرسان، مدیران و اعضای هیات علمی با استفاده از روش نمونه گیری کوکران انتخاب شده اند. در این پژوهش از پرسشنامه برای ابزار تحقیق بهره گرفته شده است که پایایی آن بر اساس ضریب آلفای کرونباخ ۶۷.۰ اعالم شده است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزارهای SPSS و Excel بهره گرفته شده است. برای آزمون فرضیه ها از آزمون t و برای بررسی توزیع نرمال بودن دادهها از آزمون کلموگروف-اسمیرنف استفاده شده است. یافتههای این تحقیق نشان میدهد که گزارشگری و پاسخگویی مالی در بخش عمومی از دیدگاه استفاده کنندگان بهعنوان عنصری مطلوب شناخته میشود، اما پاسخگویی عملیاتی از دیدگاه این گروه ارزش گذاری نشده است. در ایران، دولت از طریق گزارشگری بخش عمومی مانند گزارش تفریغ بودجه، به منظور پاسخگویی مالی به استفادهکنندگان نظام حسابداری دولتی میپردازد. این پاسخگویی مرکز ثقل حسابداری دولتی است و با توجه به تغییرات در مبنا و استفاده از بودجه بندی عملیاتی در ابتدای برنامه های پنجساله سوم تا پنجم و قانون خدمات کشوری ایران، پاسخگویی عملیاتی اهمیت زیادی دارد.

Keywords:

گزارشگری , پاسخگویی مالی , پاسخگویی عملیاتی , دستگاههای دولتی